jeudi 24 février 2011

ΜΗΝΥΜΑΤΑ


ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ

ΠΟΙΗΜΑ

Εκείνα τα μηνύματα
ολόισα απ' το κάπου
που δε θα το γνωρίσουμε ποτές.

Απλώνουνε το κάτι που μας μένει
- το πιο μεγάλο απ' τη ζωή μας -
σ' όλους τους πόνους, στις χαρές. Των αλλονών.
Που ούτε γι' αυτούς σταθήκαν.

Μηνύματα.
Αρχή τους ξεχασμένη.
Πιο ζωντανά και πιο ανύπαρχτα απ' το τέλος.
Έξω από νόμο κίνησης.
Το μόνο μας μεθύσι.

Συνέπαρμα,
γλυκύτερο απ' τ' αφάνισμα
στους πόθους τους καταδικούς μας.

Καμιά τους θύμηση, σαν, φεύγοντας,
πετάνε την ψυχή μας
πετάνε και το νου
μέσα στο σώμα το δικό μας.

Και δε θα μας ξανάρθουν.

Μιλάνε μια φορά.

Η ηδονή τους δίχως χρόνο και συνέχειες.

Μηνύματα.

Αλλού.


ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ (1895-1954)
Απο τη συλλογή ΣΤΟΥ ΓΛΥΤΩΜΟΥ ΤΟ ΧΑΖΙ, εκδ. Αμοργός, 1981


vendredi 18 février 2011

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ




PIERRE BETTENCOURT

PIEDS A PIEDS

Ma femme et moi, nous avons une façon de coucher ensemble qui pourra paraître un peu bizarre : ni face à face, ni dos à dos, mais plante des pieds contre plante des pieds. Toute notre sensibilité s'est réfugiée là, et nous passons des heures à nous chatouiller ainsi avant de dormir.Mais que dans un rêve, l'un de nous replie sa jambe et perde contact, l'autre se réveille : il y a quelque chose qui ne passe plus.Nous n'avons pas d'enfants, nous ne savons pas exactement comment il faut s'y prendre pour en faire, et nous n'avons jamais osé demander. Nous sommes heureux ainsi, dans nos lits bout à bout. Chacun est le sol de l'autre, l'hémisphère du Tout entier.

PIERRE BETTENCOURT (1917-2006)
Fables fraîches pour lire à jeun, Editions Lettres Vives, 1986

dimanche 6 février 2011