ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ

ΠΟΙΗΜΑ

Εκείνα τα μηνύματα

ολόισα απ' το κάπου

που δε θα το γνωρίσουμε ποτές.

Απλώνουνε το κάτι που μας μένει

- το πιο μεγάλο απ' τη ζωή μας -

σ' όλους τους πόνους, στις χαρές. Των αλλονών.

Που ούτε γι' αυτούς σταθήκαν.

Μηνύματα.

Αρχή τους ξεχασμένη.

Πιο ζωντανά και πιο ανύπαρχτα απ' το τέλος.

Έξω από νόμο κίνησης.

Το μόνο μας μεθύσι.

Συνέπαρμα,

γλυκύτερο απ' τ' αφάνισμα

στους πόθους τους καταδικούς μας.

Καμιά τους θύμηση, σαν, φεύγοντας,

πετάνε την ψυχή μας

πετάνε και το νου

μέσα στο σώμα το δικό μας.

Και δε θα μας ξανάρθουν.

Μιλάνε μια φορά.

Η ηδονή τους δίχως χρόνο και συνέχειες.

Μηνύματα.

Αλλού.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ (1895-1954)

Απο τη συλλογή ΣΤΟΥ ΓΛΥΤΩΜΟΥ ΤΟ ΧΑΖΙ, εκδ. Αμοργός, 1981