ΧΩΡΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

ΟΝΗΣΙΛΟΣ

Δίπλα μου ήτανε ο Ονήσιλος
βγαλμένος απ’ την ιστορία και το θρύλο
ολοζώντανος.

Αρχιλεβέντης βασιλιάς αυτός
κρατούσε στο χέρι ό,τι του 'χε απομείνει:
ένα καύκαλο
- το δικό του κρανίο -
γεμάτο μέλισσες.

Δέκα χρόνια έστελλε τις μέλισσές του ο Ονήσιλος
να μας κεντρίσουν
να μας ξυπνήσουν
να μας φέρουν ένα μήνυμα.

Δέκα χιλιάδες μέλισσες έστειλε ο Ονήσιλος
κι όλες ψοφήσανε απάνω στο παχύ μας δέρμα
χωρίς τίποτα να νιώσουμε.

Κι όταν το ποδοβολητό των βαρβάρων
έφτασε στη Σαλαμίνα
φρύαξε ο Ονήσιλος.
Άλλο δεν άντεξε.
Άρπαξε το καύκαλό του
και το θρυμμάτισε απάνω στο κεφάλι μου.

Κι έγειρα νεκρός.
Άδοξος, άθλιος,
καταραμένος απ’ τον Ονήσιλο.


ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ (1926-1979)
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Λευκωσία, 1982

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ

CHIMAKO TADA

MIRRORS

The mirror is always slightly taller than I
It laughs a moment after I laugh
Turning red as a boiled crab
I cut myself from the mirror with shears

When my lips draw close, the mirror clouds over
And I vanish behind my own sighs
Like an aristocrat hiding behind his crest
Or a gangster behind his tattoos

Oh traveler, go to Lacedaemon and say that in the mirror,
Graveyard of smiles, there is a single gravestone
Painted white, thick with makeup
Where the wind blows alone

CHIMAKO TADA (1930-2003)

Απο το βιβλίο "Forest of Eyes: Selected Poems of Tada Chimako", UCL Press, 2010

ΜΙΑ ΖΩΗ

LA VIE DE JESUS
(1997)

μια ταινία του

BRUNO DUMONT

ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΣΟΦΙΑ

GARY CATALANO

I THINK ONCE MORE

Wakened, one night
by the dark
tunnely roar

of the blood
I think once more
of Agamemnon

choosing
the impersonal wisdom
of the knife.

GARY CATALANO (1947-2002)
Απο τα New and Selected Poems (1973-2002)