PIERRE LOTI
AZIYADE
Απόσπασμα
------------------------------------------------------------------------------------------------
AZIYADE
Απόσπασμα
------------------------------------------------------------------------------------------------
Η Αζιγιαντέ, που ήταν πιστή στο μικρό πασουμάκι απο κίτρινο μαροκινό των καλών μουσουλμάνων, χωρίς τακούνι ούτε λουράκι απο πάνω, χαλούσε τουλάχιστον τρία ζευγάρια τη βδομάδα΄ υπήρχαν πάντα κάποια εφεδρικά, σκόρπια σε όλες τις γωνιές του σπιτιού, και έγραφε στο εσωτερικό τους το όνομά της, με τη δικαιολογία ότι μπορεί, ο Αχμέτ ή εγώ, να της τα πάρουμε.
Τα χρησιμοποιημένα καταδικάζονταν σ' ένα φρικτό βασανιστήριο: εκσφενδονίζονταν τη νύχτα απο την ταράτσα στο κενό και κατέληγαν στα νερά του Κεράτιου. Αυτό ονομαζόταν κουρμπάν των παπούτς, θυσία των πασουμιών.
Ήταν πολύ ευχάριστο να ανεβαίνουμε τις φωτεινές και παγωμένες νύχτες την παλιά ξύλινη σκάλα που έτριζε κάτω απο τα πόδια μας και μας έβγαζε πάνω στην ταράτσα και εκεί, υπό το ωραίο σεληνόφως, το μαχιταμπντά, και αφού πρώτα βεβαιωνόμαστε ότι όλοι στη γειτονιά κοιμούνταν, να εκτελούμε το κουρμπάν πετώντας ένα ένα τα καταδικασμένα πασουμάκια στον αέρα.
Θα πέσει στο νερό, το παπούτς, ή μέσα στο βούρκο, ή πάνω στο κεφάλι κάποιου γάτου που έχει βγει για παγανιά;
Ο θόρυβος της πτώσης μες στη βαθιά σιγαλιά μας έλεγε ποιός είχε μαντέψει σωστά και κέρδιζε το στοίχημα.
Ήταν ωραία να είμαστε εκεί ψηλά, μόνοι στο σπίτι μας, μακριά απο τους ανθρώπους, ήσυχοι, χοροπηδώντας πολλές φορές πάνω σ' ένα παχύ στρώμα χιονιού, και έχοντας όλη την παλιά κι αποκοιμισμένη Σταμπούλ στα πόδια μας. Στερούμαστε τη χαρά να απολαύσουμε μαζί το φως της ημέρας, αυτή τη χαρά που έχουν τόσοι και τόσοι άλλοι, που περπατούν πιασμένοι αγκαζέ κάτω απο το φως του ήλιου, χωρίς να εκτιμούν την ευτυχία τους. Ο δικός μας χώρος περιπάτου βρισκόταν εκεί πάνω΄ εκεί πηγαίναμε να αναπνεύσουμε τον καθαρό και τσουχτερό αέρα τις όμορφες χειμωνιάτικες νύχτες, παρέα με το φεγγάρι, σύντροφο διακριτικό, που άλλοτε χαμήλωνε αργά προς τη δύση, πάνω απο τις χώρες των απίστων και άλλοτε υψωνόταν κατακόκκινο στα ανατολικά, διαγράφοντας τη μακρινή σιλουέτα του Σκούταρι και του Πέρα.
------------------------------------------------------------------------------------------------
PIERRE LOTI (1850-1923)
ΑΖΙΓΙΑΝΤΕ, μετάφραση Έφη Κορομηλά, εκδ. ΩΚΕΑΝΙΔΑ 2005
4 commentaires:
Τι μου θυμίσατε! Ο τίτλος του αποσπάσματος δηλαδή. Νεανικά καμώματα. Αντίδραση στην πλήξη της "γενιάς του 30".
"Η μαθητευόμενη των τακουνιών"
Από το ημερολόγιο ενός σκυλοδόκιμου
Βιογραφικό:
Κάι Τσου:
"Δεν είμαι σύζυγος (στα ελληνικά μου λέει)του σερ-Γκρέυ, κι ούτε καμμιά "καιταγκάτα"βεβαίως. Είμαι Ηγεμονίδα του Γκόο.Ο πατέρας μου ο Καρί-Ταμαμά ο 12ος, είναι ο Κύριος του λευκού Ελέφαντος καιτης χρυσής ομπρέλας. Ο δε "χαόλε" σερ-Γκρέυ, αυλικός του. Ο παππούς μου ήταν ένας Μαχαλαγιάμ και η γιαγιά μου Αινού. Γεννήθηκα στην Κίνα. Σπούδασα τα γλωσσολογικά στο Ναν-Κιν,και στο Τόκιο. Στην Οξφόρδη,ονομασθεί έχω, ντοκτόρισσα. Κατέχω πλήθος γλωσσών και διάλεκτων. Ταξιδεύω ινκόγκνιτο προς εκλογήν του γαμβρού. Στο θρόνο των Πατέρων μου, θα επονομασθώ Τ ι ν -Χ ι ν ά ν η 11η- ο δε σύζυγός μου Α-Σι-Κι. Σούστειλα ένα αλεξήλιο επίπεδο. Μου υπόσχεσαι ότι δεν θα μαγαριστείς -συ-γαρίδες;"
Σας χαιρετώ
Ωραίο το σκαρίμπειον!
@ ανθρωπος χωρις ιδιοτητες
Τον Σκαρίμπα πάντα τον θυμόμαστε. ''Η μαθητευομένη...'' στ' αγαπημένα μας (...Σκέβουμαι σοκολατί δυό χεράκια.Ως μυρουδιά καβουρδισμένων γαρούφαλλων, μούρχεται-ιδεατό- το ίνδαλμά της...).Merci για την επίσκεψη και το δώρο σας.
@ γιωργος κεντρωτης
Αμ εκείνος ''Ο κύριος του Τζακ'';
Enregistrer un commentaire