Ε.Χ. ΓΟΝΑΤΑΣΤΑ ΜΟΣΧΟΒΟΥΒΑΛΑΣτη μικρή Ελίζα
Σέρνει με το λουρί απ' το λαιμό δυό υπέροχα κανελλιά μοσχοβούβαλα. Δίπλα της οι δύο κόρες της καμαρωτές και υπάκουες την ακολουθούν χοροπηδώντας ναζιάρικα. Ξαφνικά το ένα μοσχαράκι γυρίζει και χωρίς προφανή λόγο χώνει μια γερή δαγκωματιά στο μπούτι του πιο μικρού κοριτσιού. Η μικρούλα βγάνει τότε απ' την τσέπη της ποδιάς της ένα μαχαιράκι και περνώντας το μπροστά απ' τα μάτια του ατίθασου ζώου, σφίγγοντας τα δόντια, αρχίζει να χαράζει τη ράχη του, απ' όπου τρέχει άφθονο το αίμα, ενώ του λέει: ''Αυτό για να σε συνετίσει, για να σου γίνει μάθημα να μην το επαναλάβεις ποτέ'', και συνεχίζει να προχωρά, χοροπηδώντας ναζιάρικα.
Ε.Χ. ΓΟΝΑΤΑΣ
Απο τις ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΡΕΣ, εκδ. Στιγμή, 2006
11 commentaires:
Πολύ θα γουστάραμε να πίναμε ουζάκι σ' ένα υπαίθριο καφενείο κοντά σε μια παράγκα με την επιγραφή "Η μορφωμένη Αράχνη"!
Ευχαριστούμε, που κάνατε τον κόπο να μεταφράσετε το ποίημα της Teresa Rita Lopes. Τη γνωρίζουμε ελάχιστα από κάποια κείμενά της στην ελληνική μετάφραση "Της ώρας του Διαβόλου" του Πεσσόα.
Υποκλινόμεθα στο ωραίο σας γούστο!
@ lapsus digiti
Να ξέρετε πως ''Η μορφωμένη Αράχνη'', τουλάχιστον πριν απο μερικά χρόνια, ζούσε και βασίλευε! Ίσως, αν εξακολουθεί να υφίσταται, κάποια μέρα να πιούμε εκεί το απόσταγμά μας... Ευχαριστούμε για τα υπόλοιπα.
Εγώ άφησα τα πρόβατα, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πιάσετε εσείς τα βουβάλια
Χαίρετε!
Γιατί βρε συντρόφια να πίνατε ουζάκι στη "Μορφωμένη Αράχνη"; Γιατί δεν ερχόσαστε να πιούμε εδώ στη Ρόδο στις "Μυροβολιές" που δεν είναι και τόσο κλειστοφοβικές όσο ακούγεται η "Μορφωμένη Αράχνη". Διότι τι περιμένεις από κάποια που είναι και μορφωμένη και Αράχνη; Ενώ εδώ το όνομα συμβαδίζει με τις γεύσεις!
*** Όχι, δεν είμαι ο ιδιοκτήτης του ουζερί!
@ lapsus digiti
@ menandros
@ anthrwpos xwris idiothtes
Geia sas filoi!
@ locus solus
Egw den tha se sugxarw gia to gousto sou - espeusa prwtos na to kanw otan apomakrunes ekeino to dokimastiko "o kimas kovetai enwpion tou pelatou" kai anoikses kanonika to blog.
Auta ta teleutaia keimena tou Gonata talaipwrhsan polu ton ekdoth, ston opoio eixe afhsei ta tetradia me polles diagrafes kai endiameses prosthhkes - to teliko keimeno den prolave, feu, na to diamorfwsei o idios.
Dustuxws gia mena, den mporw na isxuristw pws eimai eparkhs gnwsths tou ergou tou. Omws gnwriza ton idio arketa kala. Se mena (opws kai se pollous allous, fantazomai) proksenouse kathe fora pou ton evlepa thn idia vatheia entupwsh - me thn ousiastikh eugeneia pou xarakthrize oles tis ekdhlwseis tou kathws kai th gnhsia sxesh tou me th logotexnia.
ΑΝΤΙ ΚΙΟΦΤΕΔΩΝ
Ο Χασάπης μας (locus solus) -για όσους αγαπούν τα οξύμωρα- είναι ο πιο επιδέξιος! "Κόβει με τέχνη μαρμαρά" τον κιμά...
Φιλεύουμε δύο ποιήματα του Ivan Goll μεταφρασμένα από τον Επαμεινώνδα Γονατά:
IVAN GOLL
1891 – 1950
ΧΑΣΑΠΙΚΟ
("Υπόγειος Σιδηρόδρομος του Θανάτου", 1936)
Ώ, βόδι τιμημένο
δαφνοστεφανωμένο
είσαι ο βασιλιάς της πόλης !
Ευλογούμε την τρυφερή σάρκα σου
Που είναι θρεμμένη μ’ ανοιξιάτικο χορτάρι
Και ντροπαλές μυοσωτίδες
Τρώμε τα καυτά σου εντόσθια
μεθάμε με το κόκκινο αίμα σου
δαγκώνουμε το νεφρό σου
όπως ένα βαρύ τσαμπί
ενώ μας κοιτάζουν
και μας βγάζουν τη γλώσσα
τα μελανιασμένα κεφάλια των μοσχαριών
ΤΑ ΚΟΠΑΔΙΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ
(Από τα ποιήματα που δεν περιλαμβάνονται σε συλλογές, 1941-1947)
Τα κοπάδια της ήττας είχαν κατέβει προς τα σφαγεία / Τα μαχαίρια του ήλιου που βασίλευε έκοβαν τους ξυρισμένους /σβέρκους / ένας δρόμος κόκκινος χυνόταν κάτ’ απ’ τις κλειστές πόρτες / και η μνήμη του χανόταν γρήγορα μέσα στο σαρκοβόρο χόρτο
Αλλά στη μέση της παντέρημης πόλης / Με τις πλευρές των τοίχων της που ζητούσαν συγχώρεση / ένα κατάστημα ήταν ακόμη ανοιχτό ένα χασάπικο/ βαμμένο κάποτε κόκκινο με αίμα δαμαλιού
Και ύστερα ξαναβαμμένο με αίμα σκλάβου / Ο χασάπης με μελανάδες στα καλοξυρισμένα μάγουλα και / με χωρίστρα των μαλλιών στη μέση /τακτοποιούσε τις βοϊδοκεφαλές σαν προτομές θεών/ και τις στεφάνωνε με πασχαλιάτικη δάφνη
Δεν ήταν πια οι μοσχαρίσιες κεφαλές που έβγαζαν τη γλώσσα / ούτε τα βραβευμένα βόδια στολισμένα με κορδέλες από / ανθόγαλα / αγάλματα μεγαλόπρεπα από κρεάτινο βράχο / ούτε ο χορός των ρόδινων αμνών που μόλις το ’χαν σκάσει / απ’ το λιβάδι με τα ορτύκια
Ο χασάπης έκοβε με τέχνη μαρμαρά σπάλα Βέλγων /αιματοστάλαχτες μπριζόλες Νορβηγών / έσκιζε καρδιές Ελλήνων νεφρά σγουρά Ιταλών / Και πούλαγε μισοτιμής μυαλά των Γάλλων
Το ευρωπαϊκό χασάπικο είχε μεγάλη πελατεία / Η Ευρώπη ολόγυρα αφανιζόταν απ’ την πείνα πάνω σε σωρούς / πέτρες / μα κανείς δεν ερχόταν ν’ αγοράσει – το κρέας χάλασε πρασίνισε / και μαύρισε / και ο χασάπης πέθανε από ασφυξία, τον έπνιξε το εμπόρευμά του
@ lapsus digiti
Ευχαριστούμε για τον εξαίρετο Yvan Goll. Γιατί όμως το δεύτερο ποιηματάκι μου φέρνει στο νου το Delicatessen του Jean-Pierre Jeunet;
ΚΙ ΕΝΑΣ ΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΜΙΓΚΕΛ ΕΡΝΑΝΤΕΖ
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΟΥΒΑΛΙΑ
Σαν τον ταύρο η μοίρα μου είναι πένθος
τον πόνο στα πλευρά μου έχουν μαρκάρει
μ' ένα καυτό της κόλασης λοστάρι
κι απ' τ' απαυτά μου τρώει όλο το έθνος.
Σαν του ταυρου η καρδιά μου τοσοδούλα
τόσο μικρή κι απέραντη συγχρόνως
τη σφράγισε του έρωτα ο πόνος
κυρά για σένα γίνεται και δούλα
Σαν τον ταύρο στα σίδερα μουγκρίζω
στη γλώσσα μου τα αίμα της καρδιάς μου
κι η μοίρα στο λαιμό κουδούνι μαυρο
Σαν τον ταυρο πάνω σου μουγκανίζω
και το σπαθί σου πόθος της ματιάς μου
σαν τον ταυρο υποφέρω, σαν τον ταυρο
μετ. Α. Παπαιωαννου
@ Μένανδρος
Μένανδρε, συνεχώς μας εκπλήσσετε. Συγχαρητήρια για την υποδειγματική μετάφραση που μας χαρίζετε, αλλά στις τελευταίες επισκέψεις σας διαβλέπω -σωστά;- κάποια απέχθεια για τα βουβαλάκια. Και αναρωτιέμαι, ουδέποτε απολαύσατε τον υπέροχο βουβαλίσιο καβουρμά Κερκίνης;
Είμαι φαν του Καβουρμα Ανδριανουπόλεως
@ Μένανδρος
Είναι όμως βουβαλίσιος;
Enregistrer un commentaire