dimanche 6 mai 2007

Η ΦΡΑΝΣΟΥΑΖ








L'amitié

Beaucoup de mes amis sont venus des nuages
Avec soleil et pluie comme simples bagages
Ils ont fait la saison des amitiés sincères
La plus belle saison des quatre de la terre

Ils ont cette douceur des plus beaux paysages
Et la fidélité des oiseaux de passage
Dans leur coeur est gravée une infinie tendresse
Mais parfois dans leurs yeux se glisse la tristesse

Alors, ils viennent se chauffer chez moi
Et toi aussi tu viendras

Tu pourras repartir au fin fond des nuages
Et de nouveau sourire à bien d'autres visages
Donner autour de toi un peu de ta tendresse
Lorsqu'un autre voudra te cacher sa tristesse

Comme l'on ne sait pas ce que la vie nous donne
Il se peut qu'à mon tour je ne sois plus personne
S'il me reste un ami qui vraiment me comprenne
J'oublierai à la fois mes larmes et mes peines

Alors, peut-être je viendrai chez toi
Chauffer mon coeur à ton bois


Στίχοι: JEAN-MAX RIVIERE
Μουσική: GERARD BOURGOIS
Τραγούδησε η FRANCOISE HARDY στα 1965

12 commentaires:

Γιωργος Κεντρωτης a dit…

Ρίξε και το "Του λε γκαρσόν ε λε φίγι"! Αχ, η Φραγκίσκη...

ΥΓ. Ανοίξαμε και ως www.leonailouros.blogspot.com, και σας περιμένουμε.
Επεκτεινόμεθα (θα μπορούσα να γράψω και "επε κ τ η ν ό μεθα).

Ka_Ka a dit…

I like this blog...

Cool


www.spring-gold.blogspot.com

Callimachus a dit…

"Dans leur coeur est gravée une infinie tendresse
Mais parfois dans leurs yeux se glisse la tristesse"

kati tetoio exoume ki emeis sto mhtropaneio: "panta gelastoi kai gelasmenoi"

YG: Sxetika me fwto:
Ti plasma h aoidos...

Callimachus a dit…

@ giwrgos kentrwths

Xaire, maitr!

LOCUS SOLUS a dit…

@CALLIMACHUS
Δεν γίνεται,αγαπητέ, να γράφεις ελληνικά με ελληνικούς χαρακτήρες;
Μας βγαίνουν τα μάτια για να σε καταλάβουμε.

Callimachus a dit…

Adunaton, oikodespota: authn th stigmh, pou vriskomai sth vivliothhkh, adunaton. Sto grafeio mou exw kai ellhnika, alla ekei phgainw pia spania.

Elena a dit…

Καλησπέρα! Για τα "νέα της Αλεξάνδρας" πάλι θέλω να ρωτήσω, καθώς φοβήθηκα ότι δε θα βλέπατε ένα επιπλέον σχόλιο σ' εκείνο το post. Κατ' αρχάς, σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τα καλά σας λόγια. Ήθελα, όμως, να σας ρωτήσω αν έχετε εσείς μια απόδοση στα ελληνικά του συγκεκριμένου ποιήματος. Θα με ενδιέφερε πολύ!

Όσο για την ίδια, δεν είναι καθόλου παράξενο που είχε αυτό το τέλος. Διαβάζοντας κανείς τα ποιήματά της απορεί πώς δεν αυτοκτόνησε νωρίτερα..

LOCUS SOLUS a dit…

@ frida
Οχι, δεν έχω μετάφραση του συγκεκριμένου ποιήματος στα ελληνικά. Προσωπικά δεν έχω ποτέ συναντήσει το όνομα της σε ελληνικό δημοσίευμα. Σκέφτομαι να κάνω κάτι στο μέλλον. Αξίζει τον κόπο νομίζω.

LOCUS SOLUS a dit…

@ frida
Συμπληρώνω: τα ποιήματα της Alejandra Pizarnik τα πρωτοδιάβασα στα γαλλικά σε μιά όμορφη μετάφραση της Silvia Baron Supervielle πριν από δυό χρόνια. Λογικά το βιβλιο πρέπει να κυκλοφορεί ακόμα. Ήταν στις εκδόσεις Actes Sud σε μιά σειρά που επιμελείται ο γνωστός και μη εξαιρετέος Alberto Manguel.

Elena a dit…

@locus solus:
Right you are.Αν και δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους συγκρίσεις, θα μπορούσαμε ίσως να μιλήσουμε για την ισπανόφωνη Ingeborg Bachmann.

Την καλησπέρα μου!

LOCUS SOLUS a dit…

@ frida
Δεν γνωρίζω σε βάθος το έργο της Μπάχμαν. Μου αρέσει όμως να φαντάζομαι μια κοινή έκδοση ποιημάτων της PIZARNIK και της φίλης της, μα τόσο διαφορετικής ποιητικής ιδιοσυγκρασίας, JOYCE MANSOUR. Τι λες;

Elena a dit…

@locus solus:
Εγώ, πάλι, δε γνωρίζω τη φίλη της, Joyce Mansour. Το έχω πει και στο Αλωνάκι ότι μ'αρέσει πολύ όταν η γνώση του ενός συμπληρώνει τη γνώση του άλλου.Τι θα λέγατε να στείλετε κάτι απ' αυτήν, εδώ, στο μπλογκ προκειμένου να τη γνωρίσω εγώ και πιθανόν όσοι εξίσου δεν την γνωρίζουν;

Θερμούς χαιρετισμούς!