vendredi 4 mai 2007

Η ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ, 1ere partie


JORGE LUIS BORGES

ARGUMENTUM ORNITHOLOGICUM


Κλείνω τα μάτια και βλέπω ένα σμήνος πουλιά. Το όραμα διαρκεί ένα δευτερόλεπτο, ίσως και λιγότερο΄ δεν ξέρω πόσα πουλιά είδα. Ο αριθμός τους ήταν ορισμένος ή όχι; Το πρόβλημα περικλείει και αυτό της ύπαρξης ή μη του Θεού. Αν υπάρχει Θεός, ο αριθμός είναι ορισμένος, γιατί ο Θεός ξέρει πόσα πουλιά είδα. Αν δεν υπάρχει Θεός, ο αριθμός δεν είναι ορισμένος, γιατί κανείς δεν μπόρεσε να τα μετρήσει. Σ΄ αυτή την περίπτωση, είδα, ας πούμε, λιγότερα απο δέκα πουλιά και περισσότερα από ένα, αλλά δεν είδα εννέα, οκτώ, επτά, έξι, πέντε, τέσσερα, τρία ή δύο πουλιά. Είδα έναν αριθμό ανάμεσα στο δέκα και στο ένα, που δεν είναι ούτε εννέα, ούτε οκτώ, ούτε επτά, ούτε έξι, ούτε πέντε κ.ο.κ. Αυτός ο ακέραιος αριθμός είναι αδιανόητος΄ άρα, υπάρχει Θεός.

Χόρχε Λουίς Μπόρχες,
ΑΠΑΝΤΑ ΠΕΖΑ, Ελληνικά Γράμματα, 2005
Μετέφρασε ο Αχιλλέας Κυριακίδης

5 commentaires:

Nudonymus a dit…

Χαίρετε, καλώς ήρθατε στον κόσμο των blogs.
Πέτρος Μενάρδος, φιλόλογος. (Καμία σχέση με τον Σίμο. Έχω κάποια μακρινή συγγένεια με τον Μαθιό Πασχάλη, αν με καταλαβαίνετε.)

LOCUS SOLUS a dit…

@ nudonymus
Καλώς σας βρήκα. Σας καταλαβαίνω πολυ καλά. Κάτι μου έχει πει ο Luigi για σας.

Lapsus digiti a dit…

Δικό σου, φίλε μου:

IVAN GOLL

ΤΟ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ ΑΥΓΟ

η χνουδωτή νύχτα μόλις εγέννησε
το αυγό του κρανίου μου –επώαση
του κρόκου του παραλογισμού μου
ο ήλιος μές στο λιωμένο μάτι μου

Σε λίγο ελευθερωμένο το πουλί
από το ποίημα όπου ήταν φυλακή
φτερούγισε στους τέσσερεις ορίζοντες που σκίρτησαν
απ’ την καρδιά μου τώρα έμεινε μόνο το κατακάθι

φτέρωμα - πρίσμα εφτάχρωμο
ψυχή που φλέγεται από εφτά πόνους·
κάθε πλάσμα που μεταμορφώνεται
δεν το χωράει πια το αυγό
βγαίνει και αναδύεται στο σύμπαν ολοκαίνουργιο
έξω από το κέλυφος του τίποτα

Μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς

Anonyme a dit…

Με τα υπό κ. Βόρχες γραφόμενα ένα έχω να πω: Τσούπ και το παπαδαριό!...

Anonyme a dit…

Συμφωνώ με τον κ. Βλέικ. Στέλνω κι εγώ κάτι. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο τελευταίος στίχος: evviva Giordano Bruno, Garibaldi e Campanella.


QUANDO MOJO IO NON VOGLIO PRETI

E quando mòio io non voglio preti
non voglio preti e frati, né Paternostri.
Non voglio preti e frati, né Paternostri,
là voglio la bandiera dei socialisti.

E larigì larigì larigira, larigira la sempre arditi
evviva i socialisti e abbasso i Gesuiti!

Hanno arrestato tutti i socialisti,
l'arresto fu ordinato dai ministri.
L'arresto fu ordinato dai ministry
e questi sono i veri, i camorristi.

E larigì, larigì larigira, larigira e mai la sbaglia
evviva i socialisti e abbasso la sbirraglia!

La Francia ha già scacciato i preti e frati,
le monache, i conventi ed i prelati.
Le monache, i conventi ed i prelati
perché eran tutte spie e perciò pagati!

E larigì, larigì larigira, la rigra e la Ferindòla*
abbasso tutti i preti e chi ci crede ancora!
E larigì, larigì larigira la rigra e la Ferindòla
abbasso tutti i preti e chi ci crede ancora!

Ma se Giordano Bruno fosse campato
non esisterebbe più manco il papato.
Non esisterebbe più manco il papato
e il socialista avrebbe già trionfato!

E larigì, larigì, larigra, la rigira e la fa trentuno
evviva i socialisti, evviva Giordano Bruno!

E quando mòio io non voglio preti
Ma quattro bimbe belle alla mia barella
Ma quattro bimbe belle alla mia barella
ci voglio il socialista con la sua bella!

La rigì, la rigì la rigira la ruota e la ruotella,
evviva Giordano Bruno, Garibaldi e Campanella!


* La Ferindòla potrebbe essere la "Faràndola", danza contadina diffusa nella Francia meridionale