JOHANNES BOBROWSKI
ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ
Τα βράδια
ο ποταμός αντηχεί,
η βαρειά ανάσα των δασών,
ουρανός, που τον διασχίζουν
κράζοντας τα πουλιά, ακτές
της σκοτεινιάς, παλιές,
απο πάνω τους οι φωτιές των άστρων.
Ανθρώπινα έχω ζήσει,
ξεχνώντας τις θύρες να μετρήσω
τις ανοιχτές. Τις κλειστές
τις έχω χτυπήσει.
Κάθε θύρα είναι ανοιχτή.
Όποιος μπρος της φωνάζει, στέκει
με μπράτσα ανοιγμένα. Έτσι φθάνει και κάθεται στο τραπέζι.
Ομιλία: τα δάση αντηχούν,
τον ποταμό που αρχίζει να ανασαίνει
τον διασχίζουν πετώντας τα ψάρια, ο ουρανός
τρέμει απο φωτιές.
JOHANNES BOBROWSKI (1917-1965)
Μετάφραση Δημήτρης Θ. Γκότσης
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ, εκδ. Αρμός, 2007
3 commentaires:
puerta del ser: abre tu ser, despierta,
aprende a ser tambien, labra tu cara,
trabaja tus facciones,ten un rostro
para mirar mi rostro y que te mire,
para mirar la vida hasta la muerte,
rostro de mar, de pan, de roca y fuente,
manantial que disuelve nuestros rostros
en el rostro sin nombre, el ser sin rostro,
indecible presencia de presencias...
quiero seguir, ir mas alla, y no puedo:
se despeno el instante en otro y otro,
dormί suenos de piedra que no suena
y al cabo de los anos como piedras
oί cantar mi sangre encarcelada,
con un rumor de luz el mar cantaba,
una a una cedίan las murallas,
todas las puertas se desmoronaban
y el sol entraba a saco por mi frente,
despegaba mis pάrpados cerrados,
desrendίa mi ser de su envoltura,
me arrancaba de mί, me separaba
de mi bruto dormir siglos de piedra
y su magia de espejos revivίa
un sauce de cristal, un chopo de agua,
un alto surtidor que el viento arquea,
un arbόl bien plantado mas danzante,
avanza, retrocede, da un rodeo
y llega siempre:
Piedra de Sol
Octavio Paz
και-
σχιζοειδώς
Φαινόταν πάντα από πίσω όπου κι αν πήγαινε. Ίδιο καπέλο και ίδιο πανωφόρι όπως την εποχή της περιπλάνησης. Στην ενδοχώρα. Τώρα σαν κάποιος σ' έναν άγνωστο χώρο να ψάχνει την έξοδο. Στο σκοτάδι. Σ' έναν άγνωστο χώρο στο σκοτάδι της νύχτας ή της μέρας να ψάχνει την έξοδο. Για την περιπλάνηση. Στην ενδοχώρα.
Μπέκετ
Σκιρτήματα
Και από τις δύο πλευρές,
καληνύχτα
"Μια λέξη μπορεί ν' ανοίξει μια πόρτα./ Δυο λέξεις
την εξαφανίζουν."
Roberto Juarroz
Συμπέρασμα: Ο ποιητής είναι μια "πόρτα που έμαθε να 'ναι χτύπος"!
Καλό βράδυ με το Maldito tango του Melingo...
@ melen + @ lapsus digiti
Καλημέρα, ωραίες μου!
Enregistrer un commentaire