lundi 23 février 2009

Η ΒΡΟΧΗ



MARTIN PAGE

ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ Η ΒΡΟΧΗ

-------------------------------


ΜΙΑ ΩΡΑ ΒΡΟΧΗΣ ισοδυναμεί σε όγκο με μια μικρή θάλασσα. Επάνω μας πέφτουν ολόκληρα εκατόλιτρα, αλλά, όπως το μυρμήγκι που μπορεί να μεταφέρει φορτίο δεκάδες φορές πολλαπλάσιο του βάρους του, έτσι κι εμείς δεν νιώθουμε αυτό το φορτίο.
Ο ωκεανός δεν έχει ξεχάσει πως προερχόμαστε απο τα βάθη του΄ μας ακολούθησε καταπόδι. Είναι δύσκολο να τον αναγνωρίσουμε κάτω από την καινούρια, σε στιλ κομφετί, μορφή του' περασμένα από το κόσκινο των νεφών, ψάρια, φύκια και μέδουσες φιλτραρίστηκαν και χωνεύτηκαν.
Νιώθω πολύ άνετα κάτω από την ωκεάνια βροχή. Αυτό με καθησυχάζει, με ξεκουράζει. Βρίσκομαι σε ασφάλεια. Δεν υπάρχουν ακτοφυλακές, ναυαγοσώστες, σημαδούρες για να μας σώσουν απο τον αέρα κι αυτό είναι λάθος, γιατί πρέπει να ξέρεις κολύμπι εκεί όπου η βροχή απουσιάζει, κινδυνεύεις πάντα να βουλιάξεις. Η καταιγίδα παρουσιάζεται κάθε μέρα' πνιγόμαστε' υπάρχουν νεκροί από εξάντληση και οιδήματα πάνω στα πεζοδρόμια και στα καταστήματα. Οι καρχαρίες είναι η καθημερινότητά μας.


--------------------------------


Η ΒΡΟΧΗ συνοδεύει τη βαρύτητα και χαράζει το σχήμα της. Η πτώση, όμοια με το φράκταλ, είναι μια μορφή που τη βρίσκουμε παντού στη φύση. Αρκεί να σταθούμε και να παρατηρήσουμε: από τα πρώτα μας δόντια μέχρι το μήλο του Νεύτωνα, όλα πέφτουν.
Κάποια μέρα, οι αστροφυσικοί θα ανακαλύψουν το προφανές: καθώς η βροχή πέφτει πάνω στη Γη, τη σπρώχνει και την κάνει να γυρίζει. Η βροχή είναι υπεύθυνη για την περιστροφή της υδρόγειας σφαίρας γύρω από τον άξονά της και γύρω από τον Ήλιο.


---------------------------------


ΛΕΜΕ: Η ΒΡΟΧΗ πέφτει. Και κανείς δεν βλέπει το δράμα πίσω από αυτή την πεζή διαπίστωση. Πρόκειται για ένα δυστύχημα ή μία αυτοκτονία; Δεν θα το μάθουμε. Όπως και να 'ναι, η βροχή δεν θα ξανασηκωθεί. Γλίστρησε μες στο παράθυρο, από τόσο ψηλά, δεν μπορούμε να τη σώσουμε. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρισκόμαστε εδώ, για να πέσει επάνω μας, πάνω στο εύκαμπτο δέρμα μας παρά στο έδαφος. Ανοίγω τα χέρια, σηκώνω το κεφάλι και τη δέχομαι' πεθαίνει μες στην αγκαλιά μου, κολλημένη στο στήθος και στο πρόσωπό μου. Σφίγγω το λείψανό της επάνω μου και τη φιλώ για μια τελευταία φορά.


----------------------------------


MARTIN PAGE
Μετάφραση Λόισκα Αβαγιανού
Απο το βιβλίο ΠΕΡΙ ΒΡΟΧΗΣ, εκδ. Αστάρτη, 2007

lundi 16 février 2009

ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΛΑΓΟΥ



ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΟΝΤΖΑΚΟΣ

ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΛΑΓΟΥ

Και πενθώ για να δω
σκοτάδι γύρω.

Στην τρύπα βαθιά του
λαγού ξημερώματα.

Γρανάζια σπασμένα το φως στο γκαζόν
καρέ φυλλωσιάς και πιο εδώ
απ' την καρδιά του κελαηδεί
ως του φωταγωγού την πλάτη.

Την κοιλιά της αράχνης
του αρουραίου το σπίτι
τα παιδιά των πουλιών
που του βγάλαν τα μάτια.


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΟΝΤΖΑΚΟΣ
Απο τη συλλογή Η ΚΙΡΚΗ ΞΑΦΝΙΚΑ, εκδ. Μεταίχμιο, 2003


lundi 9 février 2009

ΗΧΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ


ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΟΙΗΣΗ

Η ποίηση μας επισκέπτεται όποτε θέλει
Ο κύκλος της ζωής θα κλείσει κάποτε
Το κέντρο του είν’ η ακμή κάποιου διαβήτη.
Ο χωρικός ρίχνει το λίπασμα
στην καλλιέργεια των αγρών
με συντριβάνια ξεδιψά το χώμα.
Απο μακριά πετούν αποδημητικά πουλιά
που κουβαλάνε στα φτερά τους τις επιθυμίες μας.

Σωρεύοντας τον πλούτο λεπτομερειών
σε διαφορετικές τοποθετήσεις προς το φως
ιδού, το άλογο καλπάζει
παράλογα στις λεωφόρους΄
ο αναβάτης του θα πέσει ξαφνικά.
Για μιά στιγμή
θ’ ακολουθεί τα φωτοστέφανα αγίων.

Όταν χτυπάς τη μιά χορδή
πάλλεται και μιά άλλη.
Ο ήχος της είν’ ασθενής
και σύντομα θα πάψει να δονείται.


ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Απο τη συλλογή ΛΥΣΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ, εκδ. Πλανόδιον, 1990


lundi 2 février 2009

Η ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ





MIROSLAV HOLUB

Η ΓΑΤΑ

Έξω ήταν νύχτα
σαν βιβλίο χωρίς γράμματα.
Και το αιώνιο σκοτάδι
έφτανε μέχρι τ’ άστρα μεσ’ απ’ το κόσκινο της πολιτείας.

Της είπα
μη φύγεις
μονάχα θα παγιδευτείς
και θα σου κάνουν μάγια
και μάταια θα υποφέρεις.

Της είπα
μη φύγεις
γιατί ν’ αποζητάς
το τίποτε;

Όμως το παράθυρο ήταν ανοιχτό
κι έφυγε,

μια μαύρη γάτα μες τη μαύρη νύχτα,
διελύθη,
μια μαύρη γάτα μες τη μαύρη νύχτα,
εντελώς διελύθη

κι έκτοτε κανείς δεν την ξανάδε.
Μήτε κι ίδια τον εαυτό της.

Αλλά μπορείς να την ακούεις
κάποτε,
όταν είναι γαλήνη
και υπάρχει ένας βόρειος άνεμος
και με προσοχή ακροάζεσαι
τον εαυτό σου.


MIROSLAV HOLUB (1923-1998)
Μετάφραση Γιώργος Ζ. Χριστοδουλίδης
Απο το βιβλίο ΖΜΠΙΓΚΝΙΕΒ ΧΕΡΜΠΕΡΤ - ΜΙΡΟΣΛΑΒ ΧΟΛΟΥΠ : ΔΥΟ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ, εκδ. Παρασκήνιο, 2001