ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΟΝΤΖΑΚΟΣ
ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΛΑΓΟΥ
Και πενθώ για να δω
σκοτάδι γύρω.
Στην τρύπα βαθιά του
λαγού ξημερώματα.
Γρανάζια σπασμένα το φως στο γκαζόν
καρέ φυλλωσιάς και πιο εδώ
απ' την καρδιά του κελαηδεί
ως του φωταγωγού την πλάτη.
Την κοιλιά της αράχνης
του αρουραίου το σπίτι
τα παιδιά των πουλιών
που του βγάλαν τα μάτια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΟΝΤΖΑΚΟΣ
Απο τη συλλογή Η ΚΙΡΚΗ ΞΑΦΝΙΚΑ, εκδ. Μεταίχμιο, 2003
5 commentaires:
Δε μας τάζετε μόνο λαγούς, (που βγάζετε αφειδώς απ' το καπέλο σας) αλλά μας βγάζετε κι απ' τα λογοτεχνικά λαγούμια...
Παραλλάσσοντας αυτό που έχει πει ο Stevens, θα λέγαμε ότι ένα ποίημα είναι ένας λαγός που κρύβεται στους θάμνους!
Υποκλινόμεθα!
βγήκε ο λαγός απ το καπέλο ενώ εξακολουθούσε να κρύβεται πίσω απ τους θάμνους
και προς στιγμήν μπερδεύτηκα
μισή σιωπή ειπωμένη
Με το καρότο -εν είδει πούρου- μονίμως σφηνωμένο στα δόντια του, γίνεται να μη τα "μασάει" ο λαγός;! Χνουδωτή Πυθία!
Υ.Γ. Μην ξεχνάμε και την ετυμολογία του λαγός> λαγωός + ους= αυτός που έχει τρυφερά αυτιά...
Ουπς! λαγωός < λάγος+ους. Πέσαμε μόνοι μας στην τρύπα ενός αυτιού!
Enregistrer un commentaire