ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ
ΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ
Από τα βάθη της γης κάθε πρωί
σηκώνονται και αφρίζουν
τα σκεπασμένα ποτάμια.
Εκείνα που στις όχθες τους
έχουμε τώρα χτίσει τη ζωή μας
λίθο-λίθο πιέζοντας
όλο και πιό κάτω
το άλλοτε καθαρό νερό τους.
Τις μυστικές τους κρύπτες αφήνοντας
μάς εκδικούνται
πλήθος ρωγμές διαβρώνουν
τα σημεία μας
κόβουν βίαια
τις νοητές μας ευθείες.
Γι' αυτό το σώμα μας κάτω απο
το δέρμα
είναι ραγισμένο.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ
Απο τη συλλογή ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΒΑΦΕΣΑΙ ΜΠΛΕ, εκδ. Πλέθρον, 1987
5 commentaires:
Βυθίζουμε το δάχτυλο στην πληγή σαν τον άπιστο Θωμά του Καραβάτζιο...
Σπάμε το κεφάλι μας, το μαγικό αυτό τσόφλι (ex ovo omnia), και ξαναβρίσκουμε υποδορίως μελάτους πνιγμούς με τον Λάμπρο του Σολωμού, με τον Αταίριαστο, τον Διαμαντή τον Αγάλλο ("Τα Ρόδινα Ακρογιάλια") και τον Καπετάνιο -Τζώνη ("Κοκκώνα Θάλασσα") του Παπαδιαμάντη κι άλλους, πολλούς με τον Αίθωνα (Σπάνια χιονίζει στα νησιά) και "τους Κεκοιμημένους" του Μίγγα...
Από τον τελευταίο: "Είναι παντού η θάλασσα, όταν νυχτώνει".
Ο σωσίβιος Καρούζος μας συντροφεύει στο ταξίδι. Μας συμβουλεύει ( "μην αντικρίζεις τίποτα μεσ' απ' τη θύμηση") και μας μιλά για την "Επωνυμία του Πένθους". Εμείς χανόμαστε στο "Πολυσέλιδο Δάσος του", (μαθαίνουμε τον Βιτγκενστάιν απ' τις "Δεκτικότητες Άνθους) και ονειρευόμαστε "Υπό την Βασιλικήν Δρυν"...Ξυπνάμε Μ. Παρασκευή σ' ενα ξενοδοχείο της Ομόνοιας απ' τα επικούρεια ιερά ανακραυγάσματα των εραστών ("Επιτάφιος Θρήνος", Ιωάννου). Ζητάμε απ' τον Μεμά (Απ' τα "Σμαρέλια" "Των Κεκοιμημένων του Μίγγα) να μας παίξει την "προσευχή" για έξι τούμπες του Γιάννη Ζουγανέλη και αμέσως μετά το "Λίγο πριν φύγεις απ' τ' όνειρό μου"... Βουτάμε γι' άλλη μια φορά το δάχτυλο στο "Φυλλάδιο" (τευχ. 3-4, σελ.1) του Ιωάννου κι αντιγράφουμε (με το μελάνι απ' τις μαυροφορούσες επιθυμίες του Καβάφη):
"Γι' αυτό ο έρωτας είναι ένωση, γιατί το αίμα κάνει κύκλωμα μέσα από το άλλο σώμα και κουρασμένο ξανάρχεται στο δικό του. Αν το ξένο σώμα δεν είναι καλός αγωγός του αίματος, ενδέχεται το αίμα να μην ξεκινήσει για το κύκλωμα, ή να 'ρθει κουρασμένο περισσότερο ή πάλι αδάμαστο, ανευχάριστο, με επιθυμίες άλλες ή και σιχασιές".
Χαρίζουμε σε όλους τους ορνιθολογικούς το πιο σοκολατένιο, (χορταστικό όσο του μπαρμπα- Πίπη απ' το "Πάσχα Ρωμέϊκο"), χαμόγελο ενός κουνελιού!
Για τις άγιες τούτες μέρες κάτι ακόμη:
ΜΑΖΙΚΟΙ ΨΙΘΥΡΟΙ
συσχετίζοντας μελανότητες
ο Βούδδας είχε βιβλιοθήκη;
(ούτε ο Ιησούς)
αναπαύσου στο σκοτάδι πυγολαμπίδα μου
η κατασίγαση μυχός της αγιοσύνης
επικοινωνούσαμε τηλεφωνικώς από τάφο
σε τάφο
αντλούσαμε δισυπόστατο· τι εκχύμωση
να ορνιθοσκαλίζουμε καρτεσιανά φρούτα...
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Ο Ενρίκε Βίλα Μάτας αναφέρει στο "Μπάρτλεμπυ και Σία" ότι ο Λεοπάρντι είχε πει:"Είμαι ντροπαλός με τις γυναίκες, άρα δεν υπάρχει Θεός". Ο Βίλα Μάτας προσθέτει: " Είμαστε ντροπαλοί με τις γυναίκες, ο Θεός υπάρχει, αλλά ο Χριστός δεν είχε βιβλιοθήκη, ποτέ δεν καταλήγουμε κάπου, αλλά τουλάχιστον κάποιος επινόησε την αξιοπρέπεια".
@ lapsus digiti
Ακριβής και καίρια, όπως πάντα, η μίνι πασχαλινή ανθολόγηση που μας χαρίζετε. Μικρή ένσταση, όμως. Διακρίνω όψιμη Μιγγομανία ή κάνω λάθος; Ας μην είμαι αχάριστος. Δικαιούσθε κι εσείς να περάσετε τη βδομάδα των παθών σας. Εύχομαι να ακολουθήσει εν μέσω φωτοχυσίας πυροτεχνημάτων η ανάστασή σας και να σπάσετε τα αυγά όλων όσων τολμήσουν να συγκρουστούν μαζί σας!...Α, και καλοφάγωτο το κατσικάκι!
Μια χαρά είναι το κρεατάκι του Μίγγα. Έχει κάνει τις περιστροφές του.."Κατεβαίνει" ευχάριστα.Υπάρχουν, όπως ξέρετε καλύτερα από εμένα, και κάτι κρεατάκια φουρνιστά (βγαλ' το κατσίκι απ' το φούρνο ειδάλλως θα σε πούνε στούρνο, λέει ένας μπάρμπας μου) που δεν τρώγονται με τίποτα -άφεριμ στους ερίφηδες!
Δηλώνουμε χωρίς περιστροφές: Κατσικάκι δεν πολυτρώμε...Θα την περάσουμε με παστρουμά και (Καρ)ούζο!
Ο Σέρνα έλεγε πως "τα μάτια είναι οι αυγουλοθήκες των βλεμμάτων".
Καλά τσουγκρίσματα!
Διόρθωση: "Η προσευχή" του Γιάννη Ζουγανέλη είναι για τέσσερις τούμπες. Μπερδεύτηκα με το υπέροχο Six Likes, που έπεται.
Enregistrer un commentaire