vendredi 15 mai 2009

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΟΥ TZIMTZUM




ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΚΑΨΑΛΗΣ

ΦΩΤΟΔΡΑΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Τελευταίος των μεγάλων Καββαλιστών ο Ισαάκ Λούρια,
το δίδαγμα εδίδασκε του tzimtzum, κατά το οποίον
προνοητικά ο πρώτος Ποιητής
το αρχικό του εκείνο φως χαμήλωσε κατά πολύ,
μήπως και η τεράστια λάμψη του τυφλώσει τη Δημιουργία.
Έτσι γεννήθηκαν οι σκιές, την ωραία
του κάθε πράγματος να δείχνουν όψη.



ΓΙΑΝΝΗΣ Γ. ΚΑΨΑΛΗΣ
Από ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1952-2003), εκδ. Σοκόλη, 2003


2 commentaires:

melen a dit…

..H λογοτεχνία έχει μια εξαιρετική δύναμη. Ο Όσκαρ Ουάιλντ έλεγε ότι η φύση μιμείται την τέχνη. Μερικές φορές, όμως, η πραγματικότητα μιμείται τη λογοτεχνία. Όταν έγραψα εκείνο το διήγημα* ο κύριος Μαρίνο (υπαρκτό πρόσωπο κατηγορούμενο για φόνο)ήταν ένα μοντέλο σαν τόσα άλλα: Είχα παρακολουθήσει τη δίκη, και οι απαντήσεις που είχε δώσει στις ερωτήσεις του δικαστηρίου, με βοήθησαν να δημιουργήσω τον δικό μου ήρωα. Ήταν απλώς μια πηγή έμπνευσης. Αλλά να υποστηρίξει κανείς, όπως έκανε εκείνος ο δικαστής, ότι ο ήρωας μου ήταν ο ίδιος ο κύριος Μαρίνο, έκρυβε μια αυθάδεια και μια απειλή απέναντί μου. Η αλήθεια είναι (οποία έκπληξη!) ότι στις επόμενες δίκες (η δίκη Σόφρι επαναλήφθηκε πάνω από οκτώ φορές, γεγονός που δεν είχε ξανασυμβεί στην Ευρώπη), μέχρι ουσιαστικά το 2000, ο κύριος Μαρίνο, με τη δική του ελεύθερη βούληση, με τις επόμενες δηλώσεις του, άρχισε να μοιάζει όλο και περισσότερο στον ήρωά μου. Είναι εκείνος που με μιμήθηκε. Είναι εκείνος που έγινε ο ήρωάς μου. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό ώστε σήμερα ο Μαρίνο να είναι πραγματικά ο ήρωας που έγραψα πριν δεκαέξι χρόνια. Εκείνος πήρε τη θέση του ήρωά μου.

*Μπορεί το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στη Νέα Υόρκη να προκαλέσει τυφώνα στο Πεκίνο;

Αντονιο Ταμπούκι
Τρεις ασήμαντες ιστορίες χωρίς συμπέρασμα
εκδ. Άγρα
----------------

Η γλυπτική χωνεύει τις σκιές
Η ποίηση σμιλεύει το ακαθόριστο σχήμα τους
ό,τι μας συγκινεί μας πλάθει

Τζίμης ο Λεξιγδάρτης a dit…

Η ΝΥΧΤΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Αλλά πίσω απ' τα δόντια θα σφυρίζει πάντα
ο θάνατος σαν ξυράφι.
Θα σφυρίζει ο χρόνος εποχούμενος
σαν τροχονόμος.
Θα σφυρίζει ο φόβος γυμνός Τζακ ο
αντεροβγάλτης.

Στην άκρη των λέξεων θα υπάρχει πάντα
ένας νεκρός χωρίς φέρετρο.

Ένα πτώμα πάντα που θα μαυρίζει
τα νερά.

Ένας νέος με λουλούδι
που θα λάμπει στο φόνο.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ