L' ALBERO DEGLI ZOCCOLI

ERMANNO OLMI

ΔΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΣΟΚΑΡΑ

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ !

CHRISTMAS CARD FROM A HOOKER IN MINNEAPOLIS

Charlie, I'm pregnant
Living on 9th Street
Above a dirty book store
Of Yukeland Avenue
Stopped taking dope
Quit drinking whiskey
My old man plays a trombone
Works out at the track

He says that he loves me
Even though it's not his baby
Says that he'll raise him up
Like he would his own son
He gave me a ring
That was worn by his mother
Takes me out dancing
Every Saturday night

Charlie, I think about you
Everytime I pass the fillin' station
On account of the grease
You used to wear in your hair
Still have that record
Little Anthony and the Imperials
Someone stole my record player
How do you like that?

Charlie, I almost went crazy
After Mario got busted
Went back to Omaha
To live with my folks
And everyone I used to know
Is either dead or in prison
Came back to Minneapolis
This time I think I'm gonna stay

Charlie, I think I'm happy
The first time since my accident
Wish I had all the money
I used to spend on dope
Buy me a used car lot
And I wouldn't sell any of em
Just drive a different car everyday
Depending how I feel

Charlie, for Christ's sakes
If you wanna know the truth of it
I don't have a husband
He don't play the trombone
I need to borrow money
To pay this lawyer, Charlie, hey
I'll be eligable for parol
Come Valentine's Day


TOM WAITS

ΓΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΙ

ALEXANDRE O'NEILL

Periclitam os grilos

Periclitam os grilos:
a noite é nada.
Quem tem filhos tem cadilhos.
(Que quadra tão bem rimada!)

Não espere, leitor, que eu diga:
«Debaixo daquela arcada...»
Não venho fazer intriga:
versejo só - e mais nada.

Assim o terceiro verso
desta tirada
(reparou que é um provérbio?)
não significa nada.

Se a noite é nada e os grilos
não estão de asa parada,
não vou puxar, só por isso,
o fio à sua meada,

leitor que me pede a história
que já trás engatilhada,
leitor que não se habitua
a que não aconteça nada

em poesia que comece
como esta foi começada
e acabe como esta
vai ser agora acabada...

ALEXANDRE O'NEILL (1924-1986)

ΣΕΖΑΡΙΑ ΕΒΟΡΑ

**********

...Assim dxam morrê ô flor
Na sombra di bo odjinho
Dxam morrê ta sonha
Assim c'ma pomba na sê ninho...

...Laisse-moi mourir ainsi ô fleur
A l'ombre de ton petit regard
Laisse-moi mourir en rêvant
Comme la colombe dans son nid...



**********

ΟΠΩΣ ΚΟΙΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΝΙΓΜΕΝΟΥΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Ο ΤΡΙΤΟΣ

Κάθονταν κι οι τρείς στο παράθυρο, κοιτώντας τη θάλασσα.
Ο ένας μιλούσε για τη θάλασσα. Ο δεύτερος άκουγε. Ο τρίτος
ούτε μιλούσε ούτε άκουγε΄ βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας΄ έπλεε.
Πίσω απ'τα τζάμια φαίνονταν αργές, διαυγείς οι κινήσεις του
μες στο αραιό γαλάζιο. Εξερευνούσε ένα ναυαγισμένο πλοίο.
Χτύπησε το νεκρό καμπανάκι της βάρδιας΄ λεπτές φυσαλίδες
ανέβαιναν σπάζοντας με ήσυχους ήχους. Άξαφνα
"πνίγηκε;" ρώτησε ο ένας΄ ο άλλος: "πνίγηκε", είπε. Ο τρίτος
απ' το βυθό του τους κοίταξε αβοήθητος, όπως κοιτούν τους πνιγμένους.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Απο τις ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ, Αθήνα, 1972

ΑΛΛΟ ΔΟΛΩΜΑ

GYÖRGY PETRI

I AM STUCK, LORD, ON YOUR HOOK

I am stuck, Lord, on your hook.
I've been wriggling there, curled up,
for the past twenty-six years
alluringly, and yet
the line has never gone taut.
It's now clear
there are no fish in your river.
Lord, if you still have hopes,
choose some other worm. Being
among the elect
has been beautiful. All the same,
what I'd just like to do, right now,
is dry off and loll about in the sun.


GYÖRGY PETRI (1943-2000)

ΠΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΦΕ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ

JORGE DE SENA

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΜΕ ΤΟ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ

Ι

Γεννημένος στην Πορτογαλία, από γονείς Πορτογάλους,
και πατέρα από Βραζιλιάνους στην Βραζιλία,
θα είμαι ίσως Βορειοαμερικάνος όταν θα είμαι εκεί.
Θα συλλέγω εθνικότητες όπως αλλάζουν πουκάμισα,
μετακομίζουν ή φεύγουν, με όλο τον αναγκαίο
σεβασμό στα ρούχα που φαίνονται και προσφέρουν υπηρεσία.
Εγώ, είμαι εγώ ο ίδιος η πατρίδα μου. Η πατρίδα
για την οποία γράφω είναι η γλώσσα στην οποία τυχαίως
γεννήθηκα. Και ό,τι κάνω και ό,τι ζω είναι αυτή
η λύσσα που έχω για τη μικρή ανθρωπότητα αυτού του κόσμου.
Αφού δεν πιστεύω σε άλλον, ο άλλος που ήθελα
είναι ίδιος με τούτον. Αλλά, αν μια μέρα ξεχάσω τα πάντα,
ελπίζω να γεράσω
πίνοντας καφέ στην Κρήτη
με τον Μινώταυρο,
κάτω από το βλέμμα των θεών χωρίς ντροπή.

ΙΙ

Ο Μινώταυρος θα με καταλάβει
Έχει κέρατα, όπως οι σοφοί και οι εχθροί της ζωής.
Είναι μισός ταύρος και μισός άνθρωπος, όπως όλοι οι άνθρωποι,
βίαζε και καταβρόχθιζε παρθένες, όπως όλα τα κτήνη.
Γιος της Πασιφάης, αδελφός ενός στίχου του Ρακίνα,
όπου ο Valery, ο κρετίνος, τον συνάντησε - έναν από τους πιο ωραίους
της γλώσσας.
Αδελφός επίσης της Αριάδνης: τον τύλιξαν
σ' ένα κουβάρι που κόπηκε.
Ο Θησέας, ο ήρωας και, όπως όλοι οι Έλληνες ήρωες, γιος
πουτάνας,
τον ξεγέλασε κάτω από τη μούρη του.
Ο Μινώταυρος θα με καταλάβει, θα πιει καφέ μαζί μου,
ενώ
ο Ήλιος ήρεμα θα γεννιέται κάτω από τη θάλασσα, κι οι ίσκιοι,
γεμάτοι νύμφες και άεργους έφηβους,
θα βυθίζονται γλυκύτατοι στα φλιτζάνια,
όπως η ζάχαρη που ανακατεύουμε με βρόμικο δάχτυλο
για να ερευνήσουμε την καταγωγή της ζωής.

ΙΙΙ

Είναι εκεί που θέλω να ξαναβρεθώ έχοντας αφήσει
κομματιασμένη τη ζωή για τον κόσμο, όπως έλεγε
εκείνος ο κακομοίρης διάβολος, τον οποίο ο Μινώταυρος δε διάβασε
γιατί, όπως όλος ο κόσμος, δεν ξέρει Πορτογαλικά.
Ούτε εγώ ξέρω Ελληνικά και, σύμφωνα με τις πιο σοβαρές
πληροφορίες,
θα συνομιλούμε στα βολαπούκ,
που κανείς απ' τους δυο δεν ξέρει. Ο Μινώταυρος
δεν μιλούσε Ελληνικά, δεν ήταν Έλληνας, έζησε πριν την Ελλάδα,
Όλη αυτή η σκατένια παιδεία που μας καλύπτει από αιώνες,
σκατά των σκλάβων μας ή δικά μας, όταν είμαστε
οι σκλάβοι των άλλων! Στο καφενείο
θα πούμε ο ένας στον άλλον τις πίκρες μας.

IV

Με πατρίδες που μας αγοράζουν και μας πουλούν, από έλλειψη
πατρίδων που πωλούνται αρκετά ακριβά για να ντρέπονται
που δεν ανήκουν σ' εκείνες. Ούτε εγώ ούτε ο Μινώταυρος
θα έχουμε πατρίδα. Μόνο ο καφές,
αρωματικός και πολύ δυνατός, όχι της Αραβίας ή της Βραζιλίας,
της Fedecam ή της Αγκόλας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας. Αλλά καφές
με τα όλα του. Κι εγώ, με τρυφερότητα γιου,
θα δω να στάζει το σαγόνι του ταύρου
μέχρι τα γόνατα του ανθρώπου που δεν ξέρει
από ποιον κληρονόμησε, από τον πατέρα ή τη μητέρα,
τα στριφτά κέρατα που του στολίσαν
το ευγενικό μέτωπο πριν από την Αθήνα,
και ποιος ξέρει,
την Παλαιστίνη, και άλλα τουριστικά μέρη,
απέραντα πατριωτικά.

V

Στην Κρήτη με τον Μινώταυρο,
χωρίς στίχους και χωρίς ζωή,
χωρίς πατρίδες και πνεύμα,
χωρίς τίποτα και κανέναν,
και χωρίς βρόμικο δάχτυλο,
θα πίνω τον καφέ μου ειρηνικά.

JORGE DE SENA (1919-1978)

μετάφραση Γιάννης Σουλιώτης
απο την ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, εκδ. Ροές,2008

LA JETÉE

LA JETÉE

un photo-roman de CHRIS MARKER

(1962)

ΓΕΦΥΡΑ

LÊDO IVO

A PONTE

Para que pudéssemos atravessar o rio cheio de pedras
alguém, com um machado, subio até a floresta
e mudou árvores vivas em pranchas e mourões.

O outro lado é igual a este, na terra dividida.
Mas atravessamos a ponte, e nos segue a sombra
de alguém, semelhante a nós, que pensava unir

o que as águas separam, correndo entre pedras.

LÊDO IVO

SUMMERTIME

ΜΙΚΡΟΣ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ

ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

ΟΙ ΚΟΛΙΟΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Μάρτιος με αχνή λιακάδα. Βγαίνω στο μπαλκόνι, επιφυλακτικά. Ελάχιστη κίνηση στο δρόμο - κοιτάζω τον κυρ Κυριάκο που μένει απέναντι, κάτω, στη μονοκατοικία: πήρε πάλι και φυτεύει κολιούς στην αυλή του - είναι φανατικός ψαροφάγος. Πάει στον ψαρά, διαλέγει τους κολιούς έναν έναν και τους φέρνει και τους φυτεύει με το κεφάλι προς τα κάτω, βαθιά στο χώμα. Έχει ακούσει πως κάθε πράμα είναι στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο και τους ποτίζει και τους τσαπίζει και περιμένει να 'ρθει ο Αύγουστος για να φυτρώσουνε.

Ποτέ δεν έχουνε, βέβαια, βγει - αλλά αυτός, εκεί, κάθε χρονιά, επιμένει. Τον βλέπω πάλι σήμερα το πρωί, 14 Μαρτίου 2003, που έχει λίγη λιακάδα: ιδρωμένος, σκάβει με το σκαλιστήρι βαθιές τρύπες στη σειρά. Έχει τους κολιούς καλοπλυμένους, καθαρούς, δίπλα του, σ' ένα ταψί, πάνω στο τραπεζάκι - ασημίζουν, αστράφτοντας ως εδώ. Τους παίρνει έναν έναν και τους παραχώνει προσεκτικά, με το κεφάλι τους προς τα κάτω.

Η γυναίκα του βγαίνει στην εξώπορτα φορώντας ακόμα τη νυχτικιά, και τον παρατηρεί σιωπηλά, κουνώντας το κεφάλι της με επιδοκιμασία. Φαίνεται πως για κάποια χρόνια αμφέβαλλε, αλλά τώρα είναι σίγουρη πως ο άντρας της έχει δίκιο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗΣ

Απο το βιβλίο ΕΠΙ ΨΥΛΛΟΥ ΚΡΕΜΑΜΕΝΟΣ, εκδ. Κέδρος, 2003

Ο ΔΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΝΤΑΛΙ

ΖΩΗ ΖΩΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ Β. ΜΑΚΡΗΣ

ΒΙΑΘΑΝΑΤΟΣ ή ΧΡΟΝΟΝΟΣ

Τρελή ζωή

Σκληρή ζωή

Ζωή με τον πατέρα

Σκατοζωή

Ζωή πεζή

Μεγάλη ζωή

Περιπετειώδης ζωή

Χαμοζωή

Ζωή νά' χεις

Ζωή Καρέλλη

Μοναχική ζωή

Ερωτική ζωή

Στερημένη ζωή

Ζωή παράξενη

Πολεμική ζωή

Ζωίτσα Κουρούκλη

Κρυφή ζωή

Εμπορική ζωή

Ζωή χαμένη

Κενή ζωή

Ηρωική ζωή

Ανθρώπινη ζωή

Συζυγική ζωή

Νόημα της ζωής

Βρεφική ζωή

Ζωή χωρίς νόημα

Αστική ζωή

Ζωή στο Μεξικό

Φιλοσοφική ζωή

Φυσική ζωή

Βασιλική ζωή

Ζωή και Τέχνη

Κλεμμένη ζωή

Ζωή στο διάστημα

Ζωή ονειρώδης

Κοινωνική ζωή

Ζωή θρησκευτική

Καθημερινή ζωή

Ξένος στη ζωή

Κινηματογραφική ζωή

Δημοκρατική ζωή

Εγκληματική ζωή

Ζωή σ' εσάς

Εύθυμη ζωή

Πνευματική ζωή

Λανθασμένη ζωή

Μεθυσμένη ζωή

Ζωή χαώδης

Αθλητική ζωή

Ποιητική ζωή

Ζωή μαλακισμένη

Ζωή ζωεμπόρου

Διπλή ζωή

Ψυχική ζωή

Έκλυτος βίος

Καθιστική ζωή

Ζωή εμποδισμένη

Ζωή θανάτου

Ζωή Καραβίδα

Ζωή βασανισμένη

Ένοχη ζωή

Σεξουαλική ζωή

Πεθαμένη ζωή

Πολιτική ζωή

Γλυκιά ζωή

Τυχοδιωκτική ζωή

Σκυλίσια ζωή

Στρατιωτική ζωή

Χριστιανική ζωή

Ζωή του αυτόχειρος

Οργιαστική ζωή

Ζωή και επιστήμη

Ζωή και κότα

Ζωή ζωώδης

Ζωηρή ζωή

Επαναστατική ζωή

Θλιβερή ζωή

Ζ ω ή ε ί ν ' α υ τ ή ;

ΓΙΩΡΓΟΣ Β. ΜΑΚΡΗΣ (1923-1968)

ΠΕΡΙ ΗΡΩΩΝ...

¡Oh, dioses de la noche, de la melancolía y del suicidio!
¡Oh, dioses de las ratas y de las cavernas, de los murciélagos, de las cucarachas!
¡Oh, violentos, inescrutables dioses del sueño y de la muerte
¡Oh, dioses de las tinieblas, del incesto y del crimen!

ERNESTO SÁBATO, Sobre héroes y tumbas

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

η ZIZI JEANMAIRE



η MARIANNE FAITHFULL



και η ΔΙΕΘΝΗΣ

GONZALO ROJAS, Poeta Chileno

GONZALO ROJAS

(20/12/1917 - 25/4/2011)

CARTA DEL SUICIDA

Juro que esta mujer me ha partido los sesos,
Por que ella sale y entra como una bala loca,
Y abre mis parietales y nunca cicatriza,
Así sople el verano o el invierno,
Así viva feliz sentado sobre el triunfo
Y el estomago lleno, como un cóndor saciado,
Así padezca el látigo del hambre, así me acueste
O me levante, y me hunda de cabeza en el día
Como una piedra bajo la corriente cambiante.
Así toque mi cítara para engañarme, así
Se habrá una puerta y entren diez mujeres desnudas,
Marcadas sus espaldas con mi letra, y se arrojen
Unas sobre otras hasta consumirse.
Juro que ella perdura porque ella sale y entra
Como una bala loca,
Me sigue a donde voy y me sirve de hada.
me besa con lujuria
tratando de escaparse de la muerte,
y, cuando caigo al sueño, se hospeda en mi columna
vertebral, y me grita pidiéndome socorro,
me arrebata a los cielos, como un cóndor sin madre
empollado en la muerte.

GONZALO ROJAS

25 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1974, Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΑΡΙΦΑΛΩΝ

25 ABRIL 1974 - PORTUGAL

Revolução dos Cravos

ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

CHRIS MAGADZA

STATIONS OF THE CROSS

Five o’clock
Is wake up time,
Time to peel away
The leech-like rags
Of blanket
That suck away the warmth
All night –
Time to drink cold water
And fear the breaking dawn.

At six o’clock
We board the bus
And journey
To Pilate’s gates.

Seven is time to be counted,
And owned;
Time to head the warning Sjamboek.

And at mid-gut hour
When the managers lunch
And wine,
We blow our noses
Bare hands
Beneath the scaffolding,
Soothe the bruised scars
And wipe the hate
From our brow.

At five o’clock
We return to Gethsemane;
For this crucifixion
Is never completed,
Lest no more gold flows
From the graves at Golgotha.

CHRIS MAGADZA (Zimbabwe, b.1939)

ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ (1922-2011)

ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑΛΟΝΙ ΤΟΥ

του ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗ

με τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ JÚLIO POMAR

ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ SIDNEY BECHET

ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ

ΑΛΕΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ

ΕΙΚΟΣΙ ΠΑΙΔΙΑ

Μέσα στα σπλάχνα μου είκοσι μωρά στριφογυρίζουν

κλαίνε όλα μαζί τί μου ζητάνε;

Μες στο δωμάτιο είκοσι παιδιά είκοσι πουλιά δίχως

να κάνω τίποτα μεγάλωσαν πετούν

Μες στο συρτάρι μου είκοσι τραγούδια γέρασαν

γλιστρούν απ' το χαρτί και δεν τ' αναγνωρίζω

ΑΛΕΚΟΣ ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ

Απο τη συλλογή Ή ΜΗΠΩΣ ΟΧΙ; , εκδ. Φαρφουλάς, 2010

Η ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ

LA CANZONE DI MARINELLA

FABRIZIO DE ANDRE e MINA

Questa di Marinella è la storia vera
che scivolò nel fiume a primavera
ma il vento che la vide così bella
dal fiume la portò sopra a una stella

sola senza il ricordo di un dolore
vivevi senza il sogno di un amore
ma un re senza corona e senza scorta
bussò tre volte un giorno alla sua porta

bianco come la luna il suo cappello
come l'amore rosso il suo mantello
tu lo seguisti senza una ragione
come un ragazzo segue un aquilone

e c'era il sole e avevi gli occhi belli
lui ti baciò le labbra ed i capelli
c'era la luna e avevi gli occhi stanchi
lui pose la mano sui tuoi fianchi

furono baci furono sorrisi
poi furono soltanto i fiordalisi
che videro con gli occhi delle stelle
fremere al vento e ai baci la tua pelle

dicono poi che mentre ritornavi
nel fiume chissà come scivolavi
e lui che non ti volle creder morta
bussò cent'anni ancora alla tua porta

questa è la tua canzone Marinella
che sei volata in cielo su una stella
e come tutte le più belle cose
vivesti solo un giorno, come le rose

e come tutte le più belle cose
vivesti solo un giorno come le rose

LIFELINE

LIFELINE
μια ταινία
του
VICTOR ERICE

ΜΗΝΥΜΑΤΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ

ΠΟΙΗΜΑ

Εκείνα τα μηνύματα

ολόισα απ' το κάπου

που δε θα το γνωρίσουμε ποτές.

Απλώνουνε το κάτι που μας μένει

- το πιο μεγάλο απ' τη ζωή μας -

σ' όλους τους πόνους, στις χαρές. Των αλλονών.

Που ούτε γι' αυτούς σταθήκαν.

Μηνύματα.

Αρχή τους ξεχασμένη.

Πιο ζωντανά και πιο ανύπαρχτα απ' το τέλος.

Έξω από νόμο κίνησης.

Το μόνο μας μεθύσι.

Συνέπαρμα,

γλυκύτερο απ' τ' αφάνισμα

στους πόθους τους καταδικούς μας.

Καμιά τους θύμηση, σαν, φεύγοντας,

πετάνε την ψυχή μας

πετάνε και το νου

μέσα στο σώμα το δικό μας.

Και δε θα μας ξανάρθουν.

Μιλάνε μια φορά.

Η ηδονή τους δίχως χρόνο και συνέχειες.

Μηνύματα.

Αλλού.

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΤΟΡΡΟΣ (1895-1954)

Απο τη συλλογή ΣΤΟΥ ΓΛΥΤΩΜΟΥ ΤΟ ΧΑΖΙ, εκδ. Αμοργός, 1981

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ

PIERRE BETTENCOURT

PIEDS A PIEDS

Ma femme et moi, nous avons une façon de coucher ensemble qui pourra paraître un peu bizarre : ni face à face, ni dos à dos, mais plante des pieds contre plante des pieds. Toute notre sensibilité s'est réfugiée là, et nous passons des heures à nous chatouiller ainsi avant de dormir.Mais que dans un rêve, l'un de nous replie sa jambe et perde contact, l'autre se réveille : il y a quelque chose qui ne passe plus.Nous n'avons pas d'enfants, nous ne savons pas exactement comment il faut s'y prendre pour en faire, et nous n'avons jamais osé demander. Nous sommes heureux ainsi, dans nos lits bout à bout. Chacun est le sol de l'autre, l'hémisphère du Tout entier.

PIERRE BETTENCOURT (1917-2006)

Fables fraîches pour lire à jeun, Editions Lettres Vives, 1986

NUIT ET BROUILLARD

NUIT ET BROUILLARD
(1955)

Un film d' ALAIN RESNAIS
Ecrit par JEAN CAYROL

ΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ

ΦΩΝΗ ΜΟΥ ΡΑΤΣΑ ΥΨΙΚΑΜΙΝΟΥ

Πρώτον: σε θέλουνε ακίνδυνη και να ξεχνάς
κι ύστερα καλή μ'αυτούς φιλεναδίτσα
τρυφερή
υποσχετική
οι αχρείοι .

Φωνή μου ράτσα υψικαμίνου από πλευρό
ανοικτό του αίλουρου , της ανηφόρας
απ'τα εννιά σκοινιά του βούρδουλα
κι ο ήλιος φίδι μες στο σύρμα .
Μην ξεχάσης φτύσ' τους .

Άς περιμένουν να σε σβήσω με νερό
ή κατά τες συνταγές αρχαίων Ελληνοσύρων
ας περιμένουν οι αχρείοι .

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ (1920-2010)

ROBERT CAPA, ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ