ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ
Ο ΝΕΚΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ Δ' ΑΡΚΟΖΙ
Στον Νίκο Εγγονόπουλο
Ο Ιωάννης Βενιαμίν δ' Αρκόζι που πέθανε -
"εν ζωή" - και αναστήθηκε μόλις νυχτώνει
κάθε βράδυ σφάζει τα κοπάδια του - γίδια βόδια και
πρόβατα πολλά - πνίγει όλα τα πουλιά του αδειάζει
τα ποτάμια του και πάνω στον κατάμαυρο σταυρό
που 'χει στημένο καταμεσίς στο δωμάτιό του
σταυρώνει την αγαπημένη του. Ύστερα κάθεται μπρος
στ' ανοιχτό παράθυρο καπνίζοντας την πίπα του
φτωχός και δακρυσμένος και σκέφτεται να 'χε
κι αυτός κοπάδια βόδια γίδια και πρόβατα πολλά
να 'χε ποτάμια με γρήγορα ολοκάθαρα νερά
να θαύμαζε κι αυτός το φτερούγισμα των πουλιών
να χαίρονταν κι αυτός τη ζεστή ανάσα της γυναίκας.
ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ (1919-2005)
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1945-1971), εκδ. Κέδρος 1977
4 commentaires:
Μια μαύρη πέτρα
μια πέτρα όποια νά ναι μόνο γρήγορα
μα για να την πετάξω;
ή να καθήσω πάνω της να δω
τι κύκλους κάνει μι'άλλη πέτρα όταν πέφτει στο νερό;
@ melen
Γνωρίζετε το ποίημα ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΤΡΑ της Βισουάβα Σιμπόρσκα (Prix Nobel 1996); Το μεταφράζω και κάποια στιγμή θα το κρεμάσω.
Σας χαιρετώ !
Locus solus
Μεγαλειότατος!
Τα κεφάλια του Σαχτούρη (πράσινο εξαγωνομετρικό) και του Εγγονόπουλου (τετράγωνη πλάκα πράσινο σαπούνι)τα χαιρόμαστε και για τις αγωνίες τους...
Τα σέβη μας!
Enregistrer un commentaire