lundi 3 novembre 2008

ΒΙΟΛΙ ΚΑΙ ΚΟΤΣΥΦΙ



ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ

ΕΝΑ ΒΙΟΛΙ ΚΙ ΕΝΑ ΚΟΤΣΥΦΙ

Ένα βιολί κι ένα κοτσύφι
ένα βαρέλι και μιά κάσα
παίζουν μιά νέα μουσική.
Ξέχασε ο γαμπρός τη νύφη
και γύρισε ξανά στη θάλασσα,
τη μόνη αθάνατη γιορτή.

Σκόρπισαν τότε οι καλεσμένοι,
πήρανε τ’ αυτοκίνητά τους
και βγήκανε στην εξοχή
που ήταν ακόμη νυσταγμένη.
Άπλωσαν τα τραπεζομάντιλά τους
πάνω στη νοτισμένη γη

ενώ στη μαγεμένη πόλη
έμπηγε το μαχαίρι η νύφη...
Έπαιζε η νέα μουσική
κι ήτανε γρήγορη σαν βόλι
που ’ριχνε το βαθύ βιολί
σ’ ένα πουλί, σ’ ένα κοτσύφι.



ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ
Απο τη συλλογή ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, εκδ. Ρόπτρον, 1990

2 commentaires:

Lapsus digiti a dit…

@Locus Solus:
O Wallace Stevens στο "Thirteen Ways of Looking at a Blackbird" γράφει:

IV

A man and a woman
Are one.
A man and a woman and a blackbird
Are one.

Προτεινόμενες μουσικές για το κοτσυφοπέδιο:

Olivier Messiaen: Le Merle Noir
+
Patricia Barber: Bye Bye, Blackbird

LOCUS SOLUS a dit…

@ lapsus digiti
Έξοχα όλα. Χαίρομαι που θυμάστε την αδυναμία μου στον Messiaen. Σας ευχαριστώ.