mardi 28 mai 2013

ΑΛΛΟΣ ΕΓΩ




MIA COUTO

IDENTIDADE

Preciso ser um outro 
para ser eu mesmo 

Sou grão de rocha 
Sou o vento que a desgasta 

Sou pólen sem insecto 

Sou areia sustentando 
o sexo das árvores 

Existo onde me desconheço 
aguardando pelo meu passado 
ansiando a esperança do futuro 

No mundo que combato morro 
no mundo por que luto nasço 


MIA COUTO
Από τη συλλογή RAIZ DE ORVALHO E OUTROS POEMAS, Lisboa, 2001


samedi 25 mai 2013

ΤΩΝ ΣΟΥΗΔΩΝ

JAN JOHANSSON 

Jazz på svenska 
(1964)

 


 01 "Visa från Utanmyra" -- 4:30
 02 "Gånglek från Älvdalen" -- 1:56
 03 "Polska från Medelpad" -- 2:27
 04 "Visa från Rättvik" -- 3:18
 05 "Brudmarsch efter Larshöga Jonke" -- 2:00
 06 "Vallåt från Jämtland" -- 1:51
 07 "Emigrantvisa" -- 3:25
 08 "Berg-Kirstis polska" -- 3:25
 09 "Leksands skänklåt" -- 2:56
 10 "Gammal bröllopsmarsch" -- 3:41
 11 "Visa från Järna" -- 1:18
 12 "Polska efter Höök Olle" -- 2:24


JAN JOHANSSON..........piano
GEORG RIEDEL............bass

jeudi 23 mai 2013

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ

JUAN CARLOS ONETTI





DECÁLOGO

 1. No busquen ser originales. El ser distinto es inevitabile     cuando uno no se preocupa de serlo.
 2. No intenten deslumbrar al burgués. Ya no resulta. Este sólo se asusta cuando le anenazan el bolsillo.
 3. No traten de complicar al lector ni buscar ni reclamar su ayuda.
 4. No escriban jamás pensando en la crítica, en los amigos o parientes, en la dulce novia o esposa. Ni siquiera en lector hipotético.
 5. No sacrifiquen la sinceridad literaria a nada. Ni a la política ni al triunfo. Escribir siempre para ese otro, silencioso e implacable, que llevamos dentro y no es posible engañar.
 6. No sigan modas, abjuren del maestro sagrado antes del tercer canto del gallo.
 7. No se limiten a leer los libros ya consagrados. Proust y Joyce fueron despreciados cuanto asomaron la nariz, hoy son genios.
 8. No olviden la frase, justamente famosa: 2+2 son 4; pero ¿y si fueran 5?
 9. No desdeñar temas con entraña narrativa, cualquiera sea su origen. Robar si es necesario.
10. Mentir siempre.


JUAN CARLOS ONETTI (1909-1994)


lundi 20 mai 2013

ΕΓΩ ΚΑΙ ΕΣΥ


René Magritte, La Représentation

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι τέσσερίς μας, εγώ
και εγώ, εσύ και εσύ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Mihai Criste, Forbidden Fruit

vendredi 17 mai 2013

Ο ΧΡΟΝΟΣ

LESZEK MOZDZER
LARS DANIELSSON
ZOHAR FRESCO


THE TIME 

Gdansk 2005

 


Leszek Mozdzer........piano
Lars Danielsson.......double bass, cello

Zohar Fresco............percussion, vocals

1. Sortorello
2. The Time
3. Easy Money
4. Suffering
5. Asta
6. Smells Like Teen Spirit

ΑΝΑΜΕΣΑ



- Et ça c'est trop transparent ou pas assez?
- Ça dépend si vous voulez montrer la vérité.

- C'est comment la vérité?
- C'est entre apparaître et disparaître.

JEAN-LUC GODARD, dialogue du film "Détective"

photo: GILBERT GARCIN, "Sorti de l'oubli"

mercredi 15 mai 2013

vendredi 10 mai 2013

lundi 6 mai 2013

ΣΤΟ CAFÉ LEHMITZ


ANDERS PETERSEN, Photographer
Στο CAFÉ LEHMIΤZ 
(1968) 

    

τραγουδά ο TOM WAITS

vendredi 3 mai 2013

ΔΟΞΑΣΤΙΚΟ



ΠΑΝΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ
ΣΤΟ ΣΙΝΕ ΕΣΠΕΡΙΑ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '70

Και καθώς η μυριόστομη του πλήθους κραυγή: "Εσπέρια θα πεινάσεις την τσόντα αν ξεχάσεις", τοξεύονταν στο σκοτεινό αέρα, (αέρα σαν φερμένο απ' την πίσω πλευρά της σελήνης), και το παλίνδρομο του Γκουζγκούνη κρανίο ηγεμονικά ακινητούσε πιά, απ'τα δεξιά στασίδια υψώθηκε φωνή που για κάποιους έμοιαζε φωνή Κυρίου:
"Άξιος, άξιος!" Το εκκλησίασμα σπαρτάρισε ηδονικά και πήρε τον ευλογημένο λόγο σείοντας τ' ουρανού το καταπέτασμα.
Και δονούνταν η πλατεία καθώς απ' τους ανοιχτούς του εξώστη καβάλους άρχισε να ψιχαλίζει το σπέρμα της δόξας. Και μες στο πανδαιμόνιο της βροχερής νύχτας δεκάδες κεριά ανάστησαν τη στιγμή καθώς του Γκουζγκούνη το φαλακρό τοπίο, το παλίνδρομο, το μέγα, ξανάνθιζε με του Μαγιού τ' αγριολούλουδα.
Συνεπαρμένο το πλήθος έψαλλε τότε δοξαστικά κ' η ευωδία των κεριών, του ύψους και του βάθους κατανυκτική, ένωνε τους πιστούς σε υπερκόσμιο μεγαλείο.
Κι όταν σιγά-σιγά το πάθος καταλάγιασε, το πλήρωμα έπεσε σε συλλογή μεγάλη. Γιατί όλοι κατάλαβαν πως τέλειωσε το πανηγύρι, δεν έχει άλλα θαύματα, καθώς ο ο Γκουζγκούνης ανέβαζε το φερμουάρ, σιωπηλός για λίγο ένα γύρω κοιτούσε και χάνονταν στη μοναξιά του στερεώματος αφήνοντας τους πιστούς με μιά γεύση ανεκπλήρωτου στα φαρδιά τους μπατζάκια, στις ματωμένες τους καρδιές.


ΠΑΝΟΣ ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΣ
Από τη συλλογή ΤΟ ΧΩΜΑ ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΟ ΒΗΜΑ, εκδ. Πλανόδιον, 2002