Λατρεμένος ο Jean - Daniel Pollet! Στο βιβλιαράκι απ' το 39ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης υπάρχουν πολύ ωραία κείμενα για το έργο του. Έχουμε δει το "Φτάνει να μεθάς", τον "Ακροβάτη", τη "Μεσόγειο", την "Τάξη", τις "Βάσσες", το "Χαρά και λύπη ο έρωτας" αλλά ψάχνουμε -καιρό τώρα- την "Ταινία του αντιχρονισμού" το "Ένας Θεός ξέρει" και το "Όρλά"...
Και ο Jean - Luc Godard (Cahiers du Cinéma, 1985, σε μετάφραση Γιάννας Σκαρβέλλη) για την ταινία:
"Μέσα σ' αυτή την κοινότοπη σειρά πλάνων των 16mm [...] εμείς πρέπει ν' ανακαλύψουμε το χώρο που μόνο ο κινηματογράφος ξέρει να μετατρέπει σε χαμένο χρόνο...Ή, μάλλον, το αντίθετο...Γιατί τα λεία και στρογγυλά πλάνα μοιάζουν εγκαταλειμμένα πάνω στην οθόνη, σαν βότσαλα στην όχθη...Έπειτα η κάθε κόλληση έρχεται και χαράζει κι αμέσως σβήνει, σαν το κύμα, τη λέξη "ανάμνηση", τη λέξη "ευτυχία", τη λέξη "γυναίκα", τη λέξη "ουρανός"...ακόμα και το θάνατο, καθώς ο Pollet, πιο θαραλλέος απ' τον Ορφέα, ξαναγυρνά κάθε τόσο σ' αυτό το Αγγελικό Πρόσωπο, σ' ένα νοσοκομείο μιας κάποιας Δαμασκού..."
7 commentaires:
Λατρεμένος ο Jean - Daniel Pollet! Στο βιβλιαράκι απ' το 39ο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης υπάρχουν πολύ ωραία κείμενα για το έργο του.
Έχουμε δει το "Φτάνει να μεθάς", τον "Ακροβάτη", τη "Μεσόγειο", την "Τάξη", τις "Βάσσες", το "Χαρά και λύπη ο έρωτας" αλλά ψάχνουμε -καιρό τώρα- την "Ταινία του αντιχρονισμού" το "Ένας Θεός ξέρει" και το "Όρλά"...
Και ο Jean - Luc Godard (Cahiers du Cinéma, 1985, σε μετάφραση Γιάννας Σκαρβέλλη) για την ταινία:
"Μέσα σ' αυτή την κοινότοπη σειρά πλάνων των 16mm [...] εμείς πρέπει ν' ανακαλύψουμε το χώρο που μόνο ο κινηματογράφος ξέρει να μετατρέπει σε χαμένο χρόνο...Ή, μάλλον, το αντίθετο...Γιατί τα λεία και στρογγυλά πλάνα μοιάζουν εγκαταλειμμένα πάνω στην οθόνη, σαν βότσαλα στην όχθη...Έπειτα η κάθε κόλληση έρχεται και χαράζει κι αμέσως σβήνει, σαν το κύμα, τη λέξη "ανάμνηση", τη λέξη "ευτυχία", τη λέξη "γυναίκα", τη λέξη "ουρανός"...ακόμα και το θάνατο, καθώς ο Pollet, πιο θαραλλέος απ' τον Ορφέα, ξαναγυρνά κάθε τόσο σ' αυτό το Αγγελικό Πρόσωπο, σ' ένα νοσοκομείο μιας κάποιας Δαμασκού..."
Χαίρετε!
@ Lapsus digiti
Καλά τα λέτε... και εσείς και ο Γκοντάρ...
boa tarde!
Ποιητική ταινία. Νομίζω την είχε δείξει και η τηλεόραση.
Ευ.Λ.
Μόλις το ανακάλυψα!: http://goo.gl/zaugu
@ Lapsus digiti
Λίγο... σχεδόν τίποτε...
Κρίμα...
Enregistrer un commentaire