HAROLD PINTER
POEM
I walked one morning with my only wife,
out of sandhills to the summer fair,
to buy a window and a white shawl,
over the boulders and the sunlit hill.
But a stranger told us the fair had passed,
and I turned back with my only wife.
And I turned back and I led her home.
She followed me closely out of the summer,
over the boulders and the moonlit hill,
into sandhills in the early evening,
and went to our home without a window,
and the long year moved from the east.
My only wife sat by a candle.
The winter keened at the door.
A widow brought us a long black shawl.
I placed it on my true wife’s shoulders.
The widow went from us into sandhills,
away from our home without a window.
The year turned to an early sunrise.
I walked one morning with my only wife,
out of sandhills to the summer fair,
to sell a candle and a black shawl.
We parted ways on the sunlit hill,
she silent, I to the farther west.
______________________
ΠΟΙΗΜΑ
Περπάτησα ένα πρωί με τη μοναδική γυναίκα μου,
πέρα απ' τους αμμόλοφους στο καλοκαιρινό πανηγύρι,
ν' αγοράσω ένα παράθυρο και μια λευκή μαντίλα,
πέρα απ' τα βότσαλα και τον ηλιόλουστο λόφο.
Αλλά ένας ξένος μας είπε πως το πανηγύρι τέλειωσε,
κι επέστρεψα με τη μοναδική γυναίκα μου.
Κι επέστρεψα και σπίτι την οδήγησα.
Μ' ακολούθησε από κοντά, μακριά απ' το καλοκαίρι,
πέρα από τα βότσαλα και το φεγγαρόλουστο λόφο,
σε αμμόλοφους νωρίς το ηλιοβασίλεμα,
και μπήκε στο σπίτι μας χωρίς παράθυρο,
κι η μεγάλη χρονιά μπήκε απ' την ανατολή.
Η μοναδική μου γυναίκα καθόταν πλάι σ' ένα κερί.
Ο χειμώνας στην πόρτα τσουχτερός.
Μια χήρα μας έφερε μια μακριά μαύρη μαντίλα.
Την έβαλα στους ώμους της μονάκριβης γυναίκας μου.
Η χήρα μας άφησε για τους αμμόλοφους,
μακριά απ' το σπίτι μας που δεν είχε παράθυρο.
Η χρονιά γένηκε πρώιμη αυγή.
Ένα πρωί περπάτησα με τη μοναδική γυναίκα μου,
μέσα από αμμόλοφους στο καλοκαιρινό πανηγύρι,
να πουλήσω ένα κερί και μια μαύρη μαντίλα.
Χωρίσαμε στον ηλιόλουστο λόφο,
εκείνη σιωπηλή, εγώ στην απώτερη δύση.
_______________________
HAROLD PINTER
Μετάφραση Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1948-2004), εκδ. Κέδρος, 2005
POEM
I walked one morning with my only wife,
out of sandhills to the summer fair,
to buy a window and a white shawl,
over the boulders and the sunlit hill.
But a stranger told us the fair had passed,
and I turned back with my only wife.
And I turned back and I led her home.
She followed me closely out of the summer,
over the boulders and the moonlit hill,
into sandhills in the early evening,
and went to our home without a window,
and the long year moved from the east.
My only wife sat by a candle.
The winter keened at the door.
A widow brought us a long black shawl.
I placed it on my true wife’s shoulders.
The widow went from us into sandhills,
away from our home without a window.
The year turned to an early sunrise.
I walked one morning with my only wife,
out of sandhills to the summer fair,
to sell a candle and a black shawl.
We parted ways on the sunlit hill,
she silent, I to the farther west.
______________________
ΠΟΙΗΜΑ
Περπάτησα ένα πρωί με τη μοναδική γυναίκα μου,
πέρα απ' τους αμμόλοφους στο καλοκαιρινό πανηγύρι,
ν' αγοράσω ένα παράθυρο και μια λευκή μαντίλα,
πέρα απ' τα βότσαλα και τον ηλιόλουστο λόφο.
Αλλά ένας ξένος μας είπε πως το πανηγύρι τέλειωσε,
κι επέστρεψα με τη μοναδική γυναίκα μου.
Κι επέστρεψα και σπίτι την οδήγησα.
Μ' ακολούθησε από κοντά, μακριά απ' το καλοκαίρι,
πέρα από τα βότσαλα και το φεγγαρόλουστο λόφο,
σε αμμόλοφους νωρίς το ηλιοβασίλεμα,
και μπήκε στο σπίτι μας χωρίς παράθυρο,
κι η μεγάλη χρονιά μπήκε απ' την ανατολή.
Η μοναδική μου γυναίκα καθόταν πλάι σ' ένα κερί.
Ο χειμώνας στην πόρτα τσουχτερός.
Μια χήρα μας έφερε μια μακριά μαύρη μαντίλα.
Την έβαλα στους ώμους της μονάκριβης γυναίκας μου.
Η χήρα μας άφησε για τους αμμόλοφους,
μακριά απ' το σπίτι μας που δεν είχε παράθυρο.
Η χρονιά γένηκε πρώιμη αυγή.
Ένα πρωί περπάτησα με τη μοναδική γυναίκα μου,
μέσα από αμμόλοφους στο καλοκαιρινό πανηγύρι,
να πουλήσω ένα κερί και μια μαύρη μαντίλα.
Χωρίσαμε στον ηλιόλουστο λόφο,
εκείνη σιωπηλή, εγώ στην απώτερη δύση.
_______________________
HAROLD PINTER
Μετάφραση Νίνος Φένεκ Μικελίδης
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1948-2004), εκδ. Κέδρος, 2005
2 commentaires:
Οι καθηγητές θεατρολογίας είναι χρήσιμοι για να σου μάθουν ότι στη ζωή υπάρχουν δύο ειδών παύσεις- οι πιντερικές και οι άλλες!
Ο ίδιος ο Πίντερ είχε δηλώσει σε συνέντευξή του:"I made a terrible mistake when I was young, I think, from which I've never really recovered. I wrote the word "pause" into my first play."
Το τυχαίο (λάθος) δεν κυριαρχεί και στη συγγραφή πολλών έργων του Ιονέσκο;
(Πολύ θα γουστάραμε να μαθαίναμε ξένες γλώσσες από συστήματα εκμάθησης που θα είχε επινοήσει!)
Όσο για τον Πίντερ, από τα πολλά υπέροχα έργα του μας έχει σφηνωθεί μία ατάκα από το "Φεγγαρόφωτο" που λέει περίπου πως οι σκέψεις των διανοούμενων μοιάζουν με τις πορδές στην ύπαιθρο -ξεθυμαίνουν αμέσως!
Ζητούμε συγνώμη για την άσεμνη λέξη "διανοούμενοι". "Χαβιαροπέψιοι" έπρεπε να πούμε!
(Το χαβιαροπέψιος είναι του Σκαρίμπα του Λεξία...)
Μπονσουάρ!
@ lapsus digiti
Άπαντες οι σπουδαίοι θεατρικοί συγγραφείς έχουν υποφέρει απ΄τους θεατρολόγους. Γιατί ο Π. να αποτελέσει εξαίρεση; Εμένα μου άρεσε πολύ απο παλιά, απο τότε που οι "ειδικοί" τον θεωρούσαν απλό επίγονο των μαιτρ του Παραλόγου. Αν έχω ζηλέψει τρία τέσσερα θεατρικά έργα, το ένα απ΄αυτά είναι σίγουρα το ΠΑΡΤΙ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ. Κάπως αργά ανακάλυψα τον ποιητή, όχι τόσο σπουδαίο όσο ο θεατρικός Πίντερ, αλλά οπωσδήποτε ερεθιστικό και "ποιητικά" πανέξυπνο. Χαίρομαι που σας άρεσε. Μακάρι στο μέλλον να ευτυχήσει σε επιτυχέστερες και πιο δουλεμένες μεταφράσεις, αν και εδώ που τα λέμε δεν χρειάζεται, σχεδόν όλοι οι ενδιαφερόμενοι είναι πλέον σε θέση να τον απολαύσουν στο πρωτότυπο.
Τους βαθυκάρδιους χαιρετισμούς μου στην αξιοσύνη σας και το καλό σας γούστο - παρά τις βρωμοκουβέντες που εκσφενδονίζει το απύλωτο στόμα σας - δεσποσύνη!
Enregistrer un commentaire