ΧΑΡΑ ΧΡΗΣΤΑΡΑ
ΣΑΝ ΠΕΤΡΑ
Η απουσία κατρακύλησε σαν πέτρα
που με παίρνει απ’ το λαιμό
Κλιμακωτά επικάθονται
στο ρούχο μου οι σκόνες
απ’ αυτό το κατρακύλισμα
Μιά ηλιαχτίδα παιχνιδίζει
κι ύστερα βαθύχρωμα σύγνεφα
σκεπάζοντας την ουράνια σφαίρα
πετρώνουν και την καρδιά μου
Κλειστά τα μάτια
ανιχνεύουν με τη φαντασία το τοπίο
Χορεύει ακόμη εκείνη η απουσία
επιθανάτιο χορό
Ανοίγοντας τα βλέφαρα
δεν θα λυγίσω
μπροστά στη θέα της αποκάλυψης
που σκοτείνιασε τον τόπο
κι έφερε σεισμό και καταποντισμό
Θα ξαναδούμε τις πόλεις μας
στον ορίζοντα να λάμπουν
με τα φώτα τους τη νύχτα
ΧΑΡΑ ΧΡΗΣΤΑΡΑ
Απο τη συλλογή ΤΟ ΧΑΣΜΑ, εκδ. Νέα Πορεία, 2006
2 commentaires:
μου φέρατε στο νου κάτι που είχα γράψει αρκετά παλιότερα και-
απερίσκεπτα τό πληκτρολόγησα
μετά το είδα τυπωμένο και καθόλου δεν μου άρεσε, αυτολογοκρίθηκα.
Είπα μπορεί να φταίει η διάταξη, ξαναπροσπάθησα. Λάθος ξανά.
Απόσταση αχανής ανάμεσα σ εμένα και το κείμενο, τρόμαξα, να τη και η δεύτερη διαγραφή
Τελικά μένει μια καληνύχτα που ήθελα να πω και που κοντεύει να μου γίνει καλημέρα!
κάπου ανάμεσα στα νυχτερινά φώτα και την πρωϊνή τομή, ελπίζω να χωράει μια ευχή που έχασε το δρόμο της..
@ melen
Δυστυχώς, η μπλογκική τεχνολογία δεν επιτρέπει πολλά πολλά με τη διάταξη των στίχων. Πάρα πολλές φορές κι εγώ αναγκάζομαι να μην ποστάρω ένα ωραίο ποίημα ή πεζό επειδή ακριβώς είναι αδύνατον να το "στήσω" στη σελίδα όπως ακριβώς ο συγγραφέας του. Αν βρείτε κάποια λύση να μου την πείτε κι εμένα. Για την ώρα δεν μου μένει παρά να σας ευχαριστήσω για την πρόθεση και, αφ' ης στιγμής μου ανοίξατε την όρεξη, να περιμένω κάτι άλλο δικό σας στο μέλλον.
Και, αν μου επιτρέπετε, δυό συμβουλές: Μην αυτολογοκρίνεστε και τα βράδυα να πλαγιάζετε νωρίς - σαν τον Προυστ!
Enregistrer un commentaire