Ο ΕΝΑΣ ΚΙ Ο ΑΛΛΟΣ

ANDRE BRETON

C' EST MOI OUVREZ

Les carreux d' air se brisent à leur tour

Il n' y a plus de miroirs depuis longtemps

Et les femmes se défendent jour et nuit d' être si belles

A l' approche des oiseaux qui vont se poser sur leur épaule

Elles renversent doucement la tête sans fermer les yeux

Le parquet et les meubles saignent

Une araignée lance sa toile bleue sur un cadre vide

Des enfants une lampe à la main s' avancent dans les bois

Ils demandent l' ombre des lacs aux feuilles

Mais les lacs silencieux sont trop attirants

On ne voit bientôt plus à la surface qu' une petite lampe qui baisse

Sur les trois portes de la maison sont cloués trois hiboux blancs

En souvenir des amours de l' heure

L' extrémité des leurs ailes est dorée comme les couronnes de papier qui tombent en tournoyant

des arbres morts

La voix de ces études met des charbons aux lèvres

Sous la neige le paratonnere charme les étoiles épervières

_______________

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΟΙΞΕΤΕ

Τα τετράγωνα του αέρος σπάζουν με τη σειρά τους

Από καιρό πια δεν υπάρχουν καθρέφτες

Και οι γυναίκες καμώνονται μέρα και νύχτα πως δεν είναι τόσο ωραίες

Όταν πλησιάζουν τα πουλιά που πρόκειται να καθίσουν στον ώμο τους

Γέρνουν πίσω το κεφάλι απαλά χωρίς να κλείσουν τα μάτια

Το παρκέτο και τα έπιπλα στάζουν αίμα

Μιά αράχνη στέκει στο κυανό της δίχτυ επάνω σ' ένα άδειο πτώμα

Παιδιά κρατώντας ένα φανάρι προχωρούν μέσα στα άλση

Ζητούν απο τα φύλλα τον ίσκιο των λιμνών

Μα οι σιωπηλές λίμνες ασκούν μεγάλη έλξη

Τώρα πια δεν φαίνεται στην επιφάνεια παρά ένα μικρό φανάρι που χαμηλώνει

Στις τρεις πόρτες του σπιτιού είναι καρφωμένες τρείς άσπρες κουκουβάγιες

Την ανάμνηση των ερώτων της ώρας

Η άκρη των φτερών είναι χρυσωμένη σαν τις χάρτινες κορώνες που πέφτουν τροβιλιζόμενες απο τα νεκρά δένδρα

Η φωνή αυτών των μελετών βάζει γαϊδουράγκαθα στα χείλη

Κάτω απο το χιόνι το αλεξικέραυνο γοητεύει τα γεράκια

______________

ANDRE BRETON (1896-1966)

Μετάφραση ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ