SOPHIA DE MELLO BREYNER
VIAGEM
Naquele tempo era o Kaos
E as palavras do poema não irrompiam já como palmeiras
Por isso abandonou a cidade - o país natal
País perdendo dia a dia o seu rosto :
A pintura a cair das paredes - cães
Farejando o lixo -
Brutais os gestos - obscenas as palavras
De cada coisa a beleza destroçada
Por isso se evadiu e para Oriente
Navegou e de noite e lentamente
E um novo dia se abriu em sua frente
E era um país de tigres e palmeiras
Como em longínquo cismar adolescente
_____________________
ΤΑΞΙΔΙ
Τω καιρώ εκείνω ήταν το Χάος
Κι οι λέξεις του ποιήματος δεν ξεπροβάλλαν πια σαν φοίνικες
Γι αυτό εγκατέλειψε την πόλη - το γενέθλιο τόπο
Τη χώρα αυτή που μέρα με τη μέρα έχανε το πρόσωπό της :
Οι ζωγραφιές που πέφταν απ' τους τοίχους - σκυλιά
Που ρουθουνίζαν στα σκουπίδια -
Κτηνώδεις οι χειρονομίες - αισχρές οι λέξεις
Του κάθε πράγματος η ομορφιά συντρίμμια
Γι' αυτό δραπέτευσε άνοιξε πανιά
Προς την Ανατολή νύχτα ταξίδεψε κι αργά
Κι αίφνης καινούργια ημέρα ανοίχτηκε μπροστά του
Στη χώρα βρέθηκε της τίγρης και του φοίνικα
Σαν μέσα σε όνειρο αρχαίο εφηβικό
___________________
Γι αυτό εγκατέλειψε την πόλη - το γενέθλιο τόπο
Τη χώρα αυτή που μέρα με τη μέρα έχανε το πρόσωπό της :
Οι ζωγραφιές που πέφταν απ' τους τοίχους - σκυλιά
Που ρουθουνίζαν στα σκουπίδια -
Κτηνώδεις οι χειρονομίες - αισχρές οι λέξεις
Του κάθε πράγματος η ομορφιά συντρίμμια
Γι' αυτό δραπέτευσε άνοιξε πανιά
Προς την Ανατολή νύχτα ταξίδεψε κι αργά
Κι αίφνης καινούργια ημέρα ανοίχτηκε μπροστά του
Στη χώρα βρέθηκε της τίγρης και του φοίνικα
Σαν μέσα σε όνειρο αρχαίο εφηβικό
___________________
SOPHIA DE MELLO BREYNER (1919-2004)
Απο τη συλλογή ILHAS, 1989
μετέφρασε ο LOCUS SOLUS
7 commentaires:
Σκίζει.
@ βικέντιος καρμπ
Σώπα τώρα...but thanks!
@Locus Solus: Ευχαριστούμε για το ταξίδι!
@ lapsus digiti
Τη Σοφία, όχι εμένα.
Στη χώρα βρέθηκε της τίγρης και του φοίνικα
Σαν μέσα σε όνειρο αρχαίο εφηβικό
Επιτρέψτε μου να συνεχίσω:
Hasta la hora del ocaso amarillo
Cuántas veces habré mirado
Al poderoso tigre de Bengala
Ir y venir por el predestinado camino
Detrás de los barrotes de hierro,
Sin sospechar que eran su cárcel.
Después vendrían otros tigres,
E1 tigre de fuego de Blake;
Después vendrían otros oros,
E1 metal amoroso que era Zeus,
E1 anillo que cada nueve noches*
Engendra nueve anillos y estos, nueve,
Y no hay un fin.
Con los años fueron dejándome
Los otros hermosos colores
Y ahora sólo me quedan
La vaga luz, la inextricable sombra
Y el oro del principio.
Oh ponientes, oh tigres, oh fulgores
Del mito y de la épica,
Oh un oro más precioso, tu cabello
Que ansían estas manos.
J.L. Borges, El Oro de los Tigres.
@ τουκιθεμπλόμ
Εγώ σας επιτρέπω. Η Σοφία δεν ξέρω τί θά' λεγε. But it's interesting, very interesting... Merci.
Συνειρμικά, η αναφορά στο εφηβικό όνειρο και την τίγρη μου θύμισαν εκείνο το ποίημα του Μπόρχες.
Ευχαριστώ για την μετάφραση.
Enregistrer un commentaire