dimanche 16 décembre 2007

ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΑΠ' ΤΗ ΒΡΟΧΗ




JULIA PRILUTZKY FARNY

YO DIGO: ESTOY CANSADA DE LA LLUVIA

Yo digo: estoy cansada de la lluvia,
de la neblina, de la bruma incierta.
Quiero volver al sol y estar contigo
simplemente, en la arena.
Comienzo a odiar el gris, me estorba el humo
y sé que la ceniza es harapienta.
Quiero mares de añil, y no estos ríos
hechos como de lodo y de miseria.
Cansada de llevar el duelo
de todas las penumbras, y las nieblas;
quiero un cielo con nubes en retazos
y una noche de estrellas.
Ah, no sentir temor de ser la llama:
no, ni de arder, ni de quemarse en ella.
Toda la vida fue un interrogante
sin eco ni respuesta,
todas las horas fueron lejanías:
hoy quiero ser por fin, una presencia.


JULIA PRILUTZKY FARNY
Antología del amor, 1975

8 commentaires:

ravdi a dit…

Αυτό το ποίημα μου άρεσε ,
όσο μ΄ αρέσει το Vuelvo al sur. Ιδιαίτερα ταιριαστό για μια επικείμενη κατάβαση από το Βορρά στο Νότο αυτό το τραγούδι. Σου στέλνω τους χαιρετισμούς μου Locus Solus!

LOCUS SOLUS a dit…

@ ravdi
Σας περιμένουμε με χαρά, αν και άλλος ο Sur του Piazzolla άλλος ο Νότος ο δικός μας.

Γιωργος Κεντρωτης a dit…

Του Άστορα είναι νοτιότερος!

LOCUS SOLUS a dit…

@ γιώργος κεντρωτής
Ναι, αλλά ψυχρότερος - ψοφόκρυο, φίλε...

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ a dit…

Καλησπέρα!
Τι θα λέγατε για το "Νότο", Μπόρχες, που είναι απείρως υπαρκτότερος.

Lapsus digiti a dit…

Στον Νότο με πυξίδα την Λουτσία...

Ο ΝΟΤΟΣ
-QUESTIONE MERIDIONALE,...
ΠΟΥ ' ΘΑ 'ΛΕΓΕ ΚΑΙ Ο ΓΚΡΑΜΣΙ

στον Γιάννη Λαζαράτο

Στη Φλωρεντία μια φίλη ρώτησα ιταλίδα/ ο Νότος πούθε αρχίζει. "Από Ρώμη κάτω/ ο νότος", μου 'πε, "πέφτει - η Ρώμη μέσα! Νά το/ το χώρισμα στον χάρτη..." Μου 'δειξε∙ δεν το είδα./ Στη Ρώμη ρώτησα ξανά με την ελπίδα/ να μάθω που ακριβώς ο Νότος ξεκινά./ "Το λοιπόν", μου λέει ένας φίλος ιταλός, "στο πιάτο τον έχεις,/ αν στην αουτοστράντα βγεις βολίδα/ για Νάπολη! Απ' το βενζινάδικο και πέρα/ τον Νότο θα 'βρεις! Τράβα!..." Βία Τολέδο∙ μέρα/ ζεστή, γλυκιά∙ ρωτώ τυχαία σα Λανσελότος/ μοντέρνος, μία κυρία ευειδή αν τυχόν γνωρίζει/ να με πληροφορήσει ο Νότος πούθε αρχίζει./ " Io sono il Sud!" μου λέει σεμνά: " Εγώ είμαι ο Νότος!"

Τη λέγανε Λουτσία, και -ναι- είταν τέλειο/ το πρότυπο της γυναικός. Και έως ότου/ τί γίνεται εδώ ιδώ, μ' ένα της γέλιο/ αστράφτει εμπρός μου εκεί το φως του Νότου!

Νάπολη, 12 Οκτωβρίου 2005

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ, "ΜΕ ΑΠ' ΟΛΑ ΜΕΣΑ"

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ!

LOCUS SOLUS a dit…

@ ανθρωπος χωρίς ιδιότητες
Καλά τα λέτε, φίλε μου, μόνο που ,σας διαβεβαιώ, όταν ο Borges άκουγε το όνομα Julia Prilutzky έβγαζε σπυράκια!

LOCUS SOLUS a dit…

@ lapsus digiti
Καλησπέρα σας. Χαίρομαι που συμμετέχετε πλέον και στα ισπανόφωνα "σφαχτάρια" του καταστήματος. Επιτέλους!