mercredi 7 mai 2008

ΕΞΩ ΑΠΟ ΜΑΣ


ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ

ΕΡΗΜΙΑ

Έξω απο μας πεθαίνουν τα πράγματα

Απ' όπου περάσεις νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο
Να βγαίνει απο τους δρόμους που δεν πάτησες,
Απο τα σπίτια που δεν επισκέφθηκες,
Απ' τα παράθυρα που δεν άνοιξες,
Απ' τα ποτάμια που δεν έσκυψες να πιείς νερό,
Απο τα πλοία που δεν ταξίδεψες.

Έξω απο μας πεθαίνουν τα δέντρα που δεν γνωρίσαμε.

Ο άνεμος περνά απο δάση αφανισμένα.
Πεθαίνουν τα ζώα απο ανωνυμία και τα πουλιά απο σιωπή.

Τα σώματα πεθαίνουν σιγά-σιγά απο εγκατάλειψη
Μαζί με τα παλιά μας φορέματα μες στα σεντούκια.
Πεθαίνουν τα χέρια, που δεν αγγίσαμε, απο μοναξιά.
Τα όνειρα, που δεν είδαμε, απο στέρηση φωτός.

Έξω απο μας αρχίζει η ερημία του θανάτου.



ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ (1900-1976)
Απο τα ΠΟΙΗΜΑΤΑ Ι, εκδ. Ιανός, 1986



4 commentaires:

Lapsus digiti a dit…

"Τί θα 'ταν τάχα ο θάνατος χωρίς εμάς;" Τον αγαπάμε αυτόν τον ποιητή!

LOCUS SOLUS a dit…

@ lapsus digiti
Κι εμένα μ' αρέσει ο Θέμελης - εν πάση περιπτώσει τον βρίσκω πιο ενδιαφέροντα απο άλλους περισσότερο προβεβλημένους. Δυστυχώς κανένας δεν τον διαβάζει πια...

Anonyme a dit…

...η σιωπή τον εγνώριζε, οι νύχτες τον ξέραν' ήταν της ερημιάς αυτός ανθός..
Ο κόσμος αργά' τα πράγματα αφημένα στο πάει τους' να δημιουργούνται οι ορίζοντες να γεννιέται -μούλος- ο χρόνος' οι τόποι, οι εποχές να πηγαίνουνε...
(Γιάννης Σκαρίμπας, το θείο τραγί)

Καλήν εσπέρα σας!

LOCUS SOLUS a dit…

@ melen
Καλησπέρα κι απο μένα!