ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ
MAKOSSA
Κάθομαι με το γαλάζιο δέρμα μου
Ως συνήθως
Κανένας δε μ' ακουμπάει
Οι άνθρωποι κατουράν
Μες στο κεφάλι τους
Έπειτα κλείνουνε θέση
Με τον τελευταίο εφιάλτη
Γριές πετάνε κονφετί
Η μιά στην άλλη
Γυρίζουνε και μου δίνουνε μαύρα κουφέτα
Γυρίζουνε και μου δίνουνε τον Φάουστ
Και τον ζογκλέρ με τα καλώδια
Και ροκανίζουν έτσι το μυαλό μου
Ωραίοι άρρωστοι αρουραίοι
ΑΛΕΞΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΣ (1944-1980)
Απο τη συλλογή ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΕΛΠΗΝΟΡΑ, εκδ. Ύψιλον 1984
8 commentaires:
ΑΙΘΙΟΠΙΚΟ BLUES ΣΕ ΠΕΝΤΑΤΟΝΙΚΗ
PAYSAGES
Paysages paisibles ou desoles.
Paysages de la route de la vie plutot que de la surface
de la Terre.
Paysages dy Temps qui coule lentement, presque immobile et parfois comme en arriere.
Paysages des lambeaux, des nerfs laceres, des "saudades".
Paysages pour couvrir les plaies, l'acier, l'eclat, le mal, l' epoque, la corde au cou, la mobilisation.
Paysages pour abolir les cris.
Paysages comme on se tire un drap sur la tete.
Henri Michaux, Peintures.
(πρέπει να βρω μια λύση για τους τόνους..)
Καλήν εσπέρα!(επίσης σε πεντατονική)
@ melen
Υπάρχει πιο ωραίο δώρο απ' τον αγαπημένο Michaux; Σας ευχαριστώ πολύ. Αν ψάξετε στο αρχείο του ORNITHOLOGICUS θα βρείτε ένα ποίημά του που είχα αναρτήσει παλιότερα. Όσο για τα accents, μην ανησυχείτε καθόλου, οι περισσότεροι "πελάτες" μας είναι γαλλομαθείς και γνωρίζουν να τονίζουν σωστά.
Χαίρετε!
Αγαπητέ locus solus καλησπέρα σας.
Σας στέλνω ένα ποίημα του Τραιανού για το καλό. Ελπίζω η αντιγραφή να είναι σωστή. Το ποίημα το αλίευσα από το Internet,όπως λένε οι παλαιότεροι, διότι η συγκεκριμένη συλλογή βρίσκεται στο πατρικό μου σπίτι στην Αθήνα, λόγω έλλειψης χώρου εδώ που βρίσκομαι.
Φύλακας ερειπίων
Μέρες σέρνοντας πίσω τους
Άδεια περίεργα αντικείμενα
Ώστε να ζεις πάλι με πράγματα
Απ' όπου κάποτε αναχώρησες για πάντα
Βρώμικα παγωμένα νερά
Σκόνη νεκρών αετών βαθιά
Σε τεράστια κοιμισμένα κτίρια
Το απαγχονισμένο τοπίο κι η φρίκη του
Με τους τέσσερις τοίχους του ορίζοντα
Να κλείνει το πρωινό
Γκρίζα κηλίδα μέσα στο μάτι σου
Ν' ανοίγει το καφενείο πληγή
Για να μοιράσεις ξανά τα χαρτιά σου
Στο τίποτα
Αδόλφε παλιέ αδελφέ του Θανάτου
Σε μαγαζί στη στοά
Στο πάτωμα πριονίδια
Και μια μαύρη γριά
Μ' έναν αργό μπόγο μοναξιάς
Σε μια δίχως τέλος κι αρχή
Τρίτης Κατηγορίας ιστορία
Όπου εσύ πεθαμένος θαμώνας
Ξύνεις τα μολύβια σου
Ξύνεις τα χρόνια σου
Ξύνεις τον εγκέφαλο
Όλων αυτών των τρελών
Να δεις αν μπορούν να ξεχωρίζουν
Μερικά βασικά χρώματα
Ίσως να γράψεις το αριστούργημά σου
Σ' ένα κοσμικό ψυχιατρείο
Να κοιτάς συνέχεια το χειμώνα
Βέβαια καθόλου παράξενο
Αφού σε τόσες περιπτώσεις
Μ' αυτό τ' αφηνιασμένο
Απ' την αιμορραγία αίμα σου
Κατορθώνεις την πτώση
Έτσι
Που με τα μάτια σου της νυχτερίδας
Ακουμπάς το σκοτάδι
Και με τα δάχτυλά σου της νυχτερίδας
Περπατάς πετάς
Μέσα στις φέτες του καλοριφέρ
Που τόσα καλοκαίρια έχεις φωλιάσει
Νιώθεις έτσι τον κρότο της νύχτας
Ήσυχη μες στα έπιπλα πλήξη
Εσύ που θα φύγεις
Με τα πρώτα σκουπίδια
Τ' αποτσίγαρα τ' άδεια μπουκάλια
Τα ξεραμένα λουλούδια
Φύλακας ερειπίων
Βαλμένος κι εσύ σε μια νάιλον σακούλα
Με μια υποψία πως κλέφτες θα έρθουν
Γι' αυτά τα λείψανα έστω
Κι αυτό το μακρύ
Κίτρινο χαλασμένο
Δόντι του ήλιου
Από τη συλλογή Το σύνδρομο του Ελπήνορα (1984
@ άνθρωπος χωρίς ιδιότητες
Σας ευχαριστώ πολύ. Πολύ ενδιαφέρων ποιητής ο Τραϊανός. Πάνω που άρχισε να βρίσκει το δρόμο του και να απαλλάσσεται απο επιρροές παλαιοτέρων Ελλήνων τε και κυρίως ξένων, μας άφησε χρόνους. Κρίμα...
Για τυχόν λάθη αντιγραφής μην ανησυχείτε. Η συλλογή του βρίσκεται στο γραφείο μου και υπόσχομαι να ελέγξω το ποίημα.
Καλημέρα σας!
@locus solus
Αναζητώντας τον Michaux, είχα την μεγάλη χαρά να πρωτοσυναντήσω τον Vasco Popa που "κρεμόταν" ακριβώς από πάνω του. Ευχαριστώ θερμά (και ετεροχρονισμένα)για τα κόκκαλα.
Κυκλοφορούν άραγε ακόμη
αδέσποτα κόκκαλα σε αδιάφορα ράφια
βιβλιοπωλείων;
΄
(Για τα accents δεν ανησυχώ,οι λέξεις όμως μου μοιάζουν λειψές και δε μ' αρέσει)
Χαιρετώ!
@ melen
Αν ψάξετε σε παλαιοβιβλιοπωλεία θα ανακαλύψετε διάφορα απαστράπτοντα οστά. Όλο και κάτι αφήνουν τα σκυλιά...
o Φάουστ είναι ο καλωδιωμένος ζογκλέρ...και ανακόπτεται το μήνυμα του "πολέμου" όταν αυτός είναι χάρτινος...
καλημέρα
@ φαίδρα φις
Καλησπέρα σας. Ο Φάουστ ζογκλέρ, ε;
Ενδιαφέρον.
Enregistrer un commentaire