ΤΕΟΣ ΣΑΛΑΠΑΣΙΔΗΣ
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ...
-στον Τούλη Μάνο-
Παληά η παρέα μου χάθηκε.
Σαν το κρασί που φέρνει όνειρα και χάνεται.
Είχε και η παρέα μου όνειρα.
Και χάθηκε χωρίς να πιεί. Στραπάτσο.
Γέμισαν οι ακτές Εβραίους
Γέμισαν οι ακτές Ιακωβίνους.
Ταξίδι με τον Μωυσή στο μυαλό
Ταξίδι με τον Ιησού στην καρδιά
Τον Μαρξ στο στομάχι
Στα σκέλια τον Φρόυντ - άντε ζήσε
Ημερολάτης στις ερημιές
Κάτω στις γέφυρες νυκταλήτης
Γερνώντας
Γέρνοντας
Δίνοντας
Ήρεμο φιλί στο ανάερο Παρίσι
-----------
-----------
Εβραίος χωρίς Συναγωγή
Ιακωβίνος δίχως Λέσχη.
ΤΕΟΣ ΣΑΛΑΠΑΣΙΔΗΣ (1924-1983)
Απο τα ΔΩΔΕΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Θεσσαλονίκη, 1993
2 commentaires:
νυν Σλαπασίδης
Τέος Σαλαπασίδης
Σχέδιο για προσευχή
Εικοσιτετράωρα αιώνων σκυφτός - Θεέ,
στης πόρτας μου τα σιδερένια σκαλιά.
Της αλήθειας σου το κρύο πάγωσε στα γένια σου
και περιμένεις...
Περίμενε, έχω δουλειά!
Στρώνω με τον πυρετό μου ένα σχέδιο:
"Κατάληψη εξουσίας"
και χρειάζουμε τώρα διαβήτες, μπιστόλια,
κι ανθρώπους.
Να 'χουνε χέρια γερά, να δουλεύουν, να ιδρώνουν.
Ζητάς να σε πιστέψω; Ελα!
Ελα αύριο, χαράματα που θα πιάσουμε μάχη,
έλα να γίνουμε φίλοι.
Με χοντροπάπουτσα παρτιζάνος-στρατιώτης
στην ίδια γραμμή πυρός. Ελα.
Σε περιμένω στην είσοδο του εργοστασίου
πάνω στ' αυλάκια των χωραφιών
στα καμένα χωριά της υπαίθρου
στο καμένο χώμα των πόλεων.
Σε περιμένω στην αίθουσα αναμονής
για την Επανάσταση,
πρώτη θέση.
Θα με βρεις τραγουδώντας
καβάλα σ' ένα βουνό ανθρακίτη
σ' ένα κύμα της θάλασσας
στης Νορμανδίας1 το ψηλότερο κατάρτι
σπήκερ στον πύργο του Αϊφελ
σε μακεδονίσια θημωνιά γλυκοφιλώντας ένα κορίτσι.
Εκεί που δεν κοίταξες ποτέ - δίπλα σου,
θα με βρεις υψώνοντας τη γροθιά σου
κοιτώντας αντρίκεια, σφυρίζοντας:
"ένας σύντροφος καινούργιος".
Θα σε γνωρίσω. Να κρατάς Ριζοσπάστη,
σύνθημα-παρασύνθημα: Χαρίλης-Θεσσαλονίκη.
Θα 'χω στ' αυτιά μου συνωμοτική γαλήνη.
Θα φοράω αρβύλες μπαλωμένες με χιόνι,
πλεγμένο αντάρτικο σκουφί στον αργαλειό της θύελλας
με νήματα βροχής.
Θα 'χω τ' αμπέχωνο μ' αγέρα κουμπωμένο - την άνεση
τυλιγμένη στο λαιμό μου,
ένα τρύπιο κασκόλ.
Zητάς να σε πιστέψω; Ελα!
Στην ίδια διμοιρία θα σου δώσω
στο δίπλα χαράκωμα μια θέση βολής.
Αν θέλεις, έλα!
Είναι στη γη μας καλύτερα.
1 Η "Νορμανδία" ήταν κάποτε, πριν απ' τον πόλεμο, το μεγαλύτερο υπερωκεάνιο του κόσμου.
(Δημοσιεύτηκε στα Ελεύθερα Γράμματα, τχ. 38, 8/3/1946, με το ψευδώνυμο Νίκος Νικολαϊδης)
Χριστουγεννιάτικο φαναράκι
Ασημένια μαχαιροπήρουνα στους κάμπους
Εσύ δεν ήξερες την πόρτα των δεξιώσεων
Τρεις ριπές καλώς υπολογισμένες
Μας κάναν απροσπέλαστους σε στιγμές επίσημες
Χριστούγεννα τον Αύγουστο στον καλό τον πόλεμο
Χύθηκε το μέλι πάνω στην άμμο
Κάηκε η φυσαρμόνικα στα χτυπημένα χείλη
Ολα ήταν σιωπηλά στην Αγια νύκτα των ανιχνεύσεων
Ρετσίνι Θουριγγίας στην καινούργια χλαίνη
Καθένας με το δώρο του κρεμασμένο στην κρεμάλα
Κεράκια πολύχρωμα και μικρά μικρά πτώματα
Και η Μαρία Μαρλέν η Λίλη1 των θλίψεων
Παναγία Μαρλέν Μαρία των στρατιωτών
Κυρία του Βερντέν Δέσποινα του Ντουομόν
Μπρός απ' το στρατώνα τώρα τα μάτια των φρουρών
Και οι νεκροί στρατιώτες σε ψάχνουν [...]
1 Αναφορά στο γνωστό τραγούδι
Αζιμούθιον Υπνου
Της έδωσε ένα κερί μέσα στη νύχτα
Ηθελε να προχωρήσει το σκοτάδι πάνω στο πρόσωπο
Μέσα στη νύχτα θα βρει το πρόσωπό της προχωρώντας
Της έδωσε ένα πρόσωπο
Για δικό του συμφέρον
Πολύ καιρό
Στην αυξομείωση των ημερών ισημερία
Για δικό του συμφέρον
Πολύ καιρό
Ελιωνε η νύχτα στρατοπεδευμένη απερίσκεπτα
Η πολιτεία ήταν μικρή σαν εποχή χωρίς [συμφέροντα]
Ετσι χάθηκαν οι συναντήσεις
Διασχίζεις τα σκοτάδια σταυρωτά
Η περίπολος κουράζει. Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι για δρομολόγια
Ενα κερί υπάρχει πάνω σ' αυτό τον κόσμο πάνω στη νύχτα
Δεν το άναψε κανείς. Προτίμησαν τα τσιγάρα τους
@ μένανδρος
Πολύ ωραία. Thank you very much.
Enregistrer un commentaire