ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ
ΟΙ ΧΕΛΩΝΕΣ
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ
ΟΙ ΧΕΛΩΝΕΣ
Οι χελώνες, αν δεν το ξέρετε, είναι απο τα αρχαιότερα είδη του ζωικού βασιλείου΄ επιβιώνουν, σ' αυτόν τον πλανήτη, εδώ και 150 εκατομμύρια χρόνια. Αυτή η μεγάλη εξελικτική επιτυχία τους οφείλεται βεβαίως στο όστρακό τους, αυτό το σκληρό, δερμικής προέλευσης, ακατάλυτο κέλυφος, που είναι, ταυτοχρόνως, η σωτηρία και το βάσανό τους, το καταφύγιο και η φυλακή τους. Για να καταλάβετε τί εννοώ, φανταστείτε τον εαυτό σας να κουβαλάει στη ράχη του ένα ολόκληρο σπίτι. Τι ασφάλεια, θα πείτε, ναι, αλλά και τι βάρος, τι απομόνωση... Γι' αυτό και οι χελώνες είναι ιδιαίτερα ενδοστρεφή άτομα, με πολλαπλά ψυχολογικά προβλήματα, όπως κλειστοφοβία, αγοραφοβία και άλλα τέτοια.
Η σωματική αυτή διάπλασή τους έχει, ως είναι φυσικό, επιπτώσεις και στην ερωτική ζωή τους. Φανταστείτε, δηλαδή, μιά πέτρα γλιστερή να προσπαθεί ν' ανέβει πάνω σε μιάν άλλη πέτρα, εξίσου γλιστερή. Πόσες προσπάθειες, θεέ μου, πόση αγωνία, πόσος χαμένος κόπος... Κι είναι γι' αυτό που μόνο μία φορά το χρόνο καταφέρνουνε να σμίξουνε ερωτικά οι χελώνες. Όταν το καταφέρνουν όμως, το κάνουνε με τόση δύναμη, με τόση ορμή που απο τα κελύφη τους πετάγονται σπινθήρες. Πλήθος δασών έχουν καεί εξαιτίας αυτού του βίαιου, αυτού του φλογερού σμιξίματος.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί πως πρόκειται για ιδιαίτερα μακρόβια ζώα΄ έτσι αργοκίνητες που είναι, φτάνουν στο θάνατό τους με μεγάλη καθυστέρηση, σχεδόν εκπρόθεσμα.
ΑΡΓΥΡΗΣ ΧΙΟΝΗΣ
Απο το βιβλίο ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΟΝΤΑ, εκδ. Γαβριηλίδης, 2006
5 commentaires:
Αγαπητέ, αυτό το κείμενο είναι αποκαλυπτικό: δίνει την εντύπωση πως όλα τα αρνητικά στερεότυπα για τις χελώνες δεν είναι αποτέλεσμα εμβριθούς παρατήρησης του σοφού λαού αλλά ζήλειας.
@ τουκιθεμπλόμ
Μην ξεχνάτε ότι ο ρόλος της λογοτεχνίας είναι να αποκαλύπτει, να ρίχνει καινούργιο ή διαφορετικό φως στα παραδεδεγμένα.
Αγαπητέ locus solus, θα συμφωνήσω, αλλά διαβάζοντας το Από τον Λένιν στον Λέννον του David Gurevich θυμήθηκα την εποχή που μία εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση και μερικοί Ρώσοι ή Γάλλοι κλασικοί είχαν το ρόλο να προσθέτουν πρεστίζ στο σύνθετο μιας μικροαστικής οικογένειας. Κανένα καθιστικό δεν είναι πλήρες χωρίς μια βιβλιοθήκη με συλλογή έργων αναγνωρισμένων συγγραφέων, λέει ο Γκούρεβιτς (σελ. 32).
Το βιβλίο,δηλαδή,ως μέσο μικροαστικού κομφορμισμού, μίας comme-il-faut αντίληψης για τη ζωή από τον φοβητσιάρη και συνάμα ζηλιάρη μικροαστό!
@ τουκιθεμπλομ & giorgos
Κάποτε όμως κάποιος μπορεί να ανοίξει τυχαία ένα βιβλίο. Και τότε...
Enregistrer un commentaire