ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΦΙΔΙ
Όπως όταν ξεφυλλίζουμε με χέρι σβέλτο
Την εγκυκλοπαίδεια για ένα λήμμα
- Το λήμμα ¨Βαλτιμόρη¨ ας υποθέσουμε -
Πιάνει το μάτι μας περαστικά
Μιάν άσχετη φιγούρα απ’ άλλο κείμενο
Σαν εικόνα απο το υποσυνείδητό μας,
Έτσι καθώς τραβούσα βιαστικός για τη δουλειά
Πήρε το μάτι μου το φίδι.
Πρόσεχα εκεί στο βάθος κάτι έργα της ΔΕΗ
Όταν το ’δα σαν ακαθαρσία δίπλα μου -
Ύπαρξη περιθωριακή του κόσμου
Κάπως έξω απο την κόχη του ματιού
Εικόνα παρείσακτη στον αιώνα μας
Ανάμνηση ίσως απ’ τον Μπος,
Καθώς μ’ ατένιζε με σαγόνια σε διάσταση
Σαν ανοιγμένη στο έπακρο τανάλια.
Χάθηκε σαν παραίσθηση στο κενό...
Σα να ξύπνησα απο εφιάλτη, σα να ’λαβε
Προθεσμία ζωής ο κόσμος για σήμερα
Και μαζί μ’ αυτόν το λογικό μου
Για ν’ ανατρέξω ίσως ξανά στο λήμμα ¨Βαλτιμόρη¨
Όχι με χέρι σβέλτο καθώς πριν
Αλλά με δάχτυλα τυμπανισμένα πράσινα
Κι άλλα συμπτώματα υστερίας.
Ωστόσο η αλήθεια είναι άλλη΄ το συμβάν
Μ’ έκανε να παραιτηθώ απ’ οπουδήποτε πήγαινα
Και να χάσω τη δουλειά μου
Για ένα μάθημα σοφό:
Όσο σπουδαίο κι αν είναι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας
Υπάρχει πάντα στα άκρα κάτι
Που απειλεί, πηδώντας στο οπτικό μας πεδίο,
Κυριολεκτικά να κλέψει την παράσταση.
ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ
Απο τη συλλογή ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, εκδ. Κρύσταλλο, 1985
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΦΙΔΙ
Όπως όταν ξεφυλλίζουμε με χέρι σβέλτο
Την εγκυκλοπαίδεια για ένα λήμμα
- Το λήμμα ¨Βαλτιμόρη¨ ας υποθέσουμε -
Πιάνει το μάτι μας περαστικά
Μιάν άσχετη φιγούρα απ’ άλλο κείμενο
Σαν εικόνα απο το υποσυνείδητό μας,
Έτσι καθώς τραβούσα βιαστικός για τη δουλειά
Πήρε το μάτι μου το φίδι.
Πρόσεχα εκεί στο βάθος κάτι έργα της ΔΕΗ
Όταν το ’δα σαν ακαθαρσία δίπλα μου -
Ύπαρξη περιθωριακή του κόσμου
Κάπως έξω απο την κόχη του ματιού
Εικόνα παρείσακτη στον αιώνα μας
Ανάμνηση ίσως απ’ τον Μπος,
Καθώς μ’ ατένιζε με σαγόνια σε διάσταση
Σαν ανοιγμένη στο έπακρο τανάλια.
Χάθηκε σαν παραίσθηση στο κενό...
Σα να ξύπνησα απο εφιάλτη, σα να ’λαβε
Προθεσμία ζωής ο κόσμος για σήμερα
Και μαζί μ’ αυτόν το λογικό μου
Για ν’ ανατρέξω ίσως ξανά στο λήμμα ¨Βαλτιμόρη¨
Όχι με χέρι σβέλτο καθώς πριν
Αλλά με δάχτυλα τυμπανισμένα πράσινα
Κι άλλα συμπτώματα υστερίας.
Ωστόσο η αλήθεια είναι άλλη΄ το συμβάν
Μ’ έκανε να παραιτηθώ απ’ οπουδήποτε πήγαινα
Και να χάσω τη δουλειά μου
Για ένα μάθημα σοφό:
Όσο σπουδαίο κι αν είναι αυτό που βλέπουμε μπροστά μας
Υπάρχει πάντα στα άκρα κάτι
Που απειλεί, πηδώντας στο οπτικό μας πεδίο,
Κυριολεκτικά να κλέψει την παράσταση.
ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ
Απο τη συλλογή ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, εκδ. Κρύσταλλο, 1985
4 commentaires:
Σπουδαίο ποίημα, ειδικά για τους τελευταίους στίχους!
@ τουκιθεμπλόμ
Εμπιστεύομαι το γούστο σας, οπότε χαίρομαι ιδιαίτερα που σας άρεσε.
Μήπως γιατί αυτό που πιάνουμε με την άκρη του ματιού είναι τελικά σπουδαιότερο ή πιό ενδιαφέρον από εκείνο στο οποίο εστιάζουμε;Αυτό στο οποίο εστιάζουμε πιθανόν να είναι προκαθορισμένο από κάποιους άλλους,αλλά κατά βάθος η ψυχή δεν το έχει αποδεχτεί και η σύλληψη με την άκρη του ματιού του περιθωριακού την κάνει να φτερουγίζει, να αγαλλιάζει!
@ giorgos
΄Ισως το "περιθωριακό" να μην απευθύνεται μόνο στην όραση..
Enregistrer un commentaire