ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
Μέσα στη μουσική υπάρχει χώρος
Να κοιμηθεί ο άνεμος
Να κοιμηθεί ο άνεμος
Μαζί του να ταξιδέψουμε κι εμείς
Μέσα στη μουσική εφύτεψαν ένα πάθος
Παράξενο
Άνθος η ζωή μας άνθος
Απο στόμα περνά σε στόμα
Κόβονται τα γόνατά μας
Όταν ανεβαίνουμε στ' άλογα
Τρέχουμε στη μάχη χωρίς κεφάλια
Δεν μας αφήνουν τα σύννεφα
Να σηκώσουμε κάτι απο τη γη
Να φέρουμε μιά ενθύμηση μαζί μας
Κάπου ο κίνδυνος είναι μεγάλος
Όμως αυθόρμητα τραβάμε ίσια
Προχωρούμε όχι πια μέσα στη μουσική
Αλλά μέσα στο θάνατο
Κι ο δρόμος μας δεν έχει τέλος
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ (1908-1941)
8 commentaires:
Δικό σας:
Philippe Soupault
(1897-1990)
SAY IT WITH MUSIC
Τα χρυσά βραχιόλια και τις σημαίες
Τα σύννεφα και τον υγιεινό άνεμο
Τ' αφήνω έτσι απλά
Η καρδιά μου είναι πολύ μικρή
Ή πολύ μεγάλη
Και η ζωή μου μικρή
Δεν ξέρω πότε θα με βρει το τέλος
Όμως γερνώ
Κατεβαίνω τα καθημερινά μου σκαλοπάτια
Αφήνοντας μια προσευχή
να δραπετεύει από τα χείλη μου
Σε κάθε πάτωμα ένας φίλος
με προσμένει
Είν' ένας κλέφτης
Είμ' εγώ
Δεν ξέρω πια να βλέπω
μες στον ουρανό
Παρά ένα μόνο άστρο
ή ένα μόνο σύννεφο
Κατά τη θλίψη μου, τη χαρά μου
Δεν ξέρω πια να χαμηλώνω το κεφάλι
Είναι πολύ βαρύ
Μέσα στα χέρια μου
δεν ξέρω πια καθόλου
Αν κρατάω φυσαλίδες σαπουνιού
ή μπάλες κανονιού
Περπατώ
Γερνώ
Μα το κόκκινο αίμα μου,
το αγαπημένο κόκκινο αίμα μου
Τρέχει στις φλέβες μου
Κυνηγώντας μπροστά του
τις αναμνήσεις του τώρα
Μα η δίψα μου είναι πολύ μεγάλη
Σταματώ ακόμη και προσέχω
Το φως
Παράδεισος Παράδεισος Παράδεισος.
Μετάφραση: Γιώργος Κ. Καραβασίλης
@ lapsus digiti
Σπάνια γεύση ''Παραδείσου'' μας προσφέρατε... για άλλη μιά φορά...ευχαριστούμε.
D.H.Lawrence (1886)
Το καράβι του θανάτου (V)
Χτίστε λοιπόν το καράβι του θανάτου, γιατί θα κάνετε το πιο μακρύ ταξίδι, προς τη λησμονιά.
Και θα πεθάνετε το θάνατο, το μακρύ τον επίπονο θάνατο
που βρίσκεται ανάμεσα στο παλιό και στο καινούργιο εγώ.
Έπεσαν κιόλας τα σώματά μας, χτυπημένα, άσκημα χτυπημένα,
κιόλας οι ψυχές μας στάζουν μέσα από τ'άνοιγμα των σκληρών χτυπημάτων.
Ο σκοτεινός απέραντος ωκεανός του τέλους ρίχνει κιόλας το κύμα του μέσα απ'τα χάσματα των πληγών μας, μας έπιασε κιόλας ο κατακλυσμός.
Ώ χτίστε το καράβι του θανάτου σας, τη μικρή κιβωτό σας
και φορτώστε το ζωοτροφίες, φορτώστε το παξιμαδάκια και κρασί
για τη μαύρη φυγή προς τη λησμονιά.
Μετάφραση: Γ.Σεφέρης
Μία άλλη πλευρά του "παραδείσου"
@ lapsus memoriae
Σας ευχαριστούμε πολύ που μας θυμίσατε το ποίημα του Λώρενς. Είχα σκοπό να το ποστάρω κάποια στιγμή ολόκληρο, αλλά με προλάβατε.Δεν πειράζει,όπως ίσως θα ξέρετε, ο Λ. έχει κι άλλο Ship of Death, οπότε μελλοντικά θα αρκεστούμε σ' εκείνο. Όμως θα μου επιτρέψετε με την ευκαιρία να παραθέσω σήμερα ολόκληρο το ποίημα που μας στείλατε στα αγγλικά , γιατί νομίζω ότι ο Γ.Σ. στη μετάφρασή του ''σκοτώνει'' την Προστακτική του τρίτου στίχου και αλλάζει κάπως το νόημα του ποιήματος. Πάμε, λοιπόν !
THE SHIP OF DEATH by D.H. Lawrence
-------------------
5
Build then the ship of death, for you must take
the longuest journey, to oblivion.
And die the death, the long and painful death
that lies between the old self and the new.
Already our bodies are fallen, bruised, badly bruised,
already our souls are oozing through the exit
of the cruel bruise.
Already the dark and endless ocean of the end
is washing in through the breaches of our wounds,
already the flood is upon us.
Oh build your ship of death, your little ark
and furnish it with food, with little cakes, and wine
for the dark flight down oblivion.
----------------
Lapsus memoriae, σας ευχαριστούμε ξανά για το δικό σας ''Παράδεισο''. Να μας επισκέπτεστε συχνά. Au revoir!
Αλήθεια, τα ισπανικά πώς πάνε;
Έχετε δίκιο για την μετάφραση του Σεφέρη, της λείπει κάτι "σκληρό" και δυνατό που αποπνέει το πρωτότυπο. Σας επισκέπτομαι τρις ημερησίως τουλάχιστον - σαν χαπάκι! Αχ, τα ισπανικά...je ne me laisse pas abattre, ψάχνω καλό δάσκαλο. Au revoir!
@ lapsus memoriae
Μπαα, με δασκάλα θα τα μάθετε καλύτερα!
Με δάσκαλο θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον για μένα, δεν θα κάνω και κοπάνες..
@ Lapsus memoriae
Όπως αγαπάτε, cara(?) Lapsus...
Enregistrer un commentaire